Ση παρχαρί’ σο δρόμον

Ση παρχαρί’ σο δρόμον
το τσ̌αρούχ̌ι μ’ ελύεν
Είνας έμορφος κουτσ̌ή
ση γούλα μ’ ετυλίεν

Σην εγκάλια μ’ ερρούξεν
παρχαρέτ’κον πουλόπον
«Έργεψες», είπεν, «πουλί μ’,
θα εβγαίν’νεν το ψ̌όπο μ’!»

Τ’ εμά τα κοσσαρόπα
όθεν θέλ’νε ωβάζ’νε
Κεμεντζ̌έν σίτι͜α παίζω
τ’ έμορφα συντρομάζ’νε

Τ’ εμά τα προατόπα
σην εβόραν κοιμούνταν
Κεμεντζ̌έν σίτι͜α παίζω
τ’ άκλερα αφουκρούνταν