Στιχουργοί: Γιώργος Σιαπανίδης
Συνθέτες: Παραδοσιακό
Τα βάρσανα μ’ εγέντανε συντρόφ’ ση μαναχ̌ία μ’ Άμον ισ̌κιάν ολόερα μ’ σαρεύ’νε την καρδία μ’ Τ’ ασημοζυγιασμένο μ’! Κι εσύ το κομμενόχρονον, πλουμιστόν πεταλίδα Απάν’ ι-μ’ κέσ’ χαμοπετάς, τσ̌ουρουφλί͜εις την καρδία μ’ Τ’ ασημοζυγιασμένο μ’! Θ’ ανασκάφτω την σινξιλέ σ’ τη μάναν και τον κύρη σ’ ντο έγκες με αδά σο χάλ’, εποίκες με γεσίρι σ’ Τ’ ασημοζυγιασμένο μ’! Ατό το τζ̌εβαΐρ-τασιν το μαργαριταρένιον θα κλώθ’ ατο σα ήμαρτα, όρκον έχω δογμένον Τ’ ασημοζυγιασμένο μ’!
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| αδά | εδώ | ||
| άμον | σαν, όπως, καθώς | ἅμα | |
| ανασκάφτω | βλαστημώ, βρίζω | ||
| απάν’ | πάνω | ||
| ασημοζυγιασμένο | εκείνο που ζυγίζεται σαν ασήμι πολύ προσεκτικά για την ακρίβεια του βάρους, μτφ. κάτι πολύτιμο | ||
| βάρσανα | βάσανα | ||
| γεσίρι | κυριολ. αιχμάλωτος μτφ. ταλαιπώρος, αυτός που έχει υποστεί κακουχίες | esir | |
| δογμένον | δοσμένο | ||
| εγέντανε | έγιναν | ||
| έγκες | έφερες | ||
| εποίκες | έκανες, έφτιαξες | ποιέω-ῶ | |
| ήμαρτα | ήμαρτον, δηλωτικό μετάνοιας, από τον αόριστο β΄ του αρχαίου ρήματος ἁμαρτάνω (αμάρτησα), έκφ. έλα σα ήμαρτα=μετανόησε | ||
| ισ̌κιάν | σκιά | ||
| κέσ’ | προς τα εκεί, προς το μέρος εκείνο | κέσου<κεῖσ’<κεῖσε<ἐκεῖσε | |
| κλώθ’ | κλώθω/ει, γυρνώ/άει | ||
| κομμενόχρονον | αυτό που είθε να του κοπούν τα χρόνια | ||
| μαναχ̌ία | μοναξιά | ||
| ολόερα | ολόγυρα | ||
| πεταλίδα | πεταλούδα | ||
| πλουμιστόν | στολισμένο, διακοσμημένο με ζωγραφιές ή κεντήματα, πολύχρωμο | pluma | |
| σαρεύ’νε | τυλίγουν, περικυκλώνουν, εναγκαλίζονται, μτφ. αρέσουν σε | sarmak | |
| σινξιλέ | γενιά, γενεαλογικό δέντρο | silsile | |
| συντρόφ’ | σύντροφοι | ||
| τζ̌εβαΐρ-τασιν | πολύτιμος λίθος, διαμάντι | cevahir taşı< cevahir/cevāhir + taş | |
| χάλ’ | χάλι, κατάντια | hal/ḥall | |
| χαμοπετάς | πετάς από χαρά, αναγαλλιάζεις |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| αδά | εδώ | ||
| άμον | σαν, όπως, καθώς | ἅμα | |
| ανασκάφτω | βλαστημώ, βρίζω | ||
| απάν’ | πάνω | ||
| ασημοζυγιασμένο | εκείνο που ζυγίζεται σαν ασήμι πολύ προσεκτικά για την ακρίβεια του βάρους, μτφ. κάτι πολύτιμο | ||
| βάρσανα | βάσανα | ||
| γεσίρι | κυριολ. αιχμάλωτος μτφ. ταλαιπώρος, αυτός που έχει υποστεί κακουχίες | esir | |
| δογμένον | δοσμένο | ||
| εγέντανε | έγιναν | ||
| έγκες | έφερες | ||
| εποίκες | έκανες, έφτιαξες | ποιέω-ῶ | |
| ήμαρτα | ήμαρτον, δηλωτικό μετάνοιας, από τον αόριστο β΄ του αρχαίου ρήματος ἁμαρτάνω (αμάρτησα), έκφ. έλα σα ήμαρτα=μετανόησε | ||
| ισ̌κιάν | σκιά | ||
| κέσ’ | προς τα εκεί, προς το μέρος εκείνο | κέσου<κεῖσ’<κεῖσε<ἐκεῖσε | |
| κλώθ’ | κλώθω/ει, γυρνώ/άει | ||
| κομμενόχρονον | αυτό που είθε να του κοπούν τα χρόνια | ||
| μαναχ̌ία | μοναξιά | ||
| ολόερα | ολόγυρα | ||
| πεταλίδα | πεταλούδα | ||
| πλουμιστόν | στολισμένο, διακοσμημένο με ζωγραφιές ή κεντήματα, πολύχρωμο | pluma | |
| σαρεύ’νε | τυλίγουν, περικυκλώνουν, εναγκαλίζονται, μτφ. αρέσουν σε | sarmak | |
| σινξιλέ | γενιά, γενεαλογικό δέντρο | silsile | |
| συντρόφ’ | σύντροφοι | ||
| τζ̌εβαΐρ-τασιν | πολύτιμος λίθος, διαμάντι | cevahir taşı< cevahir/cevāhir + taş | |
| χάλ’ | χάλι, κατάντια | hal/ḥall | |
| χαμοπετάς | πετάς από χαρά, αναγαλλιάζεις |
Με την ευγενική χορηγία φιλοξενίας της 