Σίτα̤ ο ήλεν έκαιεν

Σίτα̤ ο ήλεν έκαιεν
[Ν’ αηλί εμέν, νε μανίτσα μ’]
με όλα̤ τα μουράτα̤ τ’
[Αχ! πέει με γιατί πονεί η ψ̌η σ’;]
Εξέβεν σύννεφον θολόν
[Ν’ αηλί εμέν, νε μανίτσα μ’]
εσ̌κέπασεν τα κάλλα̤ τ’
[Αχ! πέει με γιατί πονεί η ψ̌η σ’;]

Σο παραθύρ’ εστέκουμ’νε
[Ν’ αηλί εμέν, νε μανίτσα μ’]
ελέπω και νουνίζω
[Άτσ̌απα γιατί πονεί η ψ̌η μ’;]
Άτσ̌απα ντ’ έπαθ’ ο Θεόν
[Ν’ αηλί εμέν, νε μανίτσα μ’]
κι εσ̌κέπασεν τον ήλεν;
[Αχ! πέει με γιατί πονεί η ψ̌η σ’;]

Απέσ’ σ’ ανεμοθύελλαν
[Ν’ αηλί εμέν, νε μανίτσα μ’]
θολά-θολά κάτ’ς έρ’ται
[Αχ! πέει με γιατί πονεί η ψ̌η σ’;]
Να ’λέπ’ ατον πα ’κ’ επορώ
[Ν’ αηλί εμέν, νε μανίτσα μ’]
τ’ εβόρα ’θε πάει κι έρ’ται
[Αχ! πέει με γιατί πονεί η ψ̌η σ’;]

’Σκοτείνεψεν και -ν- έστραψεν
[Ν’ αηλί εμέν, νε μανίτσα μ’]
και είνας πληγωμέντσα
[Άτσ̌απα γιατί πονεί η ψ̌η μ’;]
Είνας μανίτσα έτονε
[Ν’ αηλί εμέν, νε μανίτσα μ’]
σα μαύρα φορεμέντσα
[Αχ! πέει με γιατί πονεί η ψ̌η σ’;]

Έκλαιγεν και -ν- εβάρκιζεν
[Ν’ αηλί εμέν, νε μανίτσα μ’]
απάν’ σ’ έναν ταφόπον
[Αχ! πέει με γιατί πονεί η ψ̌η σ’;]
Με τα μουράτα̤ σην καρδά̤ν
[Ν’ αηλί εμέν, νε μανίτσα μ’]
να σείεται ο τόπον
[Αχ! πέει με γιατί πονεί η ψ̌η μ’;]