.
.
Στιχουργοί: Παραδοσιακό
Συνθέτες: Παραδοσιακό
fullscreen
Τον Μάραντον χαρτίν έρθεν 
να πάει ση στρατείαν [γιαρ]
Κόφτ’ ας σ’ ασήμι πέταλα
κι ας σο χρυσάφ’ καρφία [γιαρ]

Τον μαύρον εκαλίβωνεν
καταντικρύ σον φέγγον [γιαρ]
Κι η κάλη ατ’ παραστέκει͜ ατον
με το μαντίλ’ καρφία [γιαρ]¹

Η μάρ’σσα εμαυροφόρεσεν
κι ατόν επαρακάλ’νεν [γιαρ]
-Πού πας, πού πας, νε Μάραντε,
κι εμέν τίναν αφήνεις; [γιαρ]

-Αφήνω σε τον κύρη μου
τον άεν-Κωνσταντίνον [γιαρ]
-Χάρος να τρώει τον κύρη σου
τον άεν-Κωνσταντίνον [γιαρ]

-Πού πας, πού πας, νε Μάραντε,
κι εμέν τίναν αφήνεις; [γιαρ]
-Αφήνω σε την μάνα μου,
την άγιαν-Ελένην [γιαρ]

-Χάρος να τρώει τη μάνα σου
την άγιαν-Ελένην [γιαρ]
-Πού πας, πού πας, νε Μάραντε,
κι εμέν τίναν αφήνεις; [γιαρ]

-Αφήνω σε τ’ αδέλφι͜α μου,
τους Δώδεκα Αποστόλους [γιαρ]
-Χάρος να τρώει τ’ αδέλφι͜α μου,
τους Δώδεκα Αποστόλους [γιαρ]

-Αφήνω σε χρυσόν σταυρόν
κι αργυρόν δαχτυλίδιν [γιαρ]
Το δαχτυλίδ’ πούλτσον και φά’
και το σταυρόν προσ̌κύνα
ΚείμενοΕπεξήγησηΕτυμ. ΡίζαΠροέλευση
άενάγιο
ας σ’(ας σου) από του, από τότε που/αφότου, (ας σο) από το/τα
ας σοαπ’ το ασό σο (από το)
γιαραγαπητός/ή/ό, αγάπη yâr
εκαλίβωνενπετάλωνε caliga, η «αρβύλα» των Ρωμαίων Λεγεωναρίων μέχρι τον 2° μ.Χ. αι.
επαρακάλ’νενπαρακαλούσε
έρθενήρθε
κάληη αγαπητή σύζυγος, η σύζυγος
καταντικρύακριβώς απέναντι
κόφτ’κόβει
παραστέκειβοηθά, στηρίζει, περιποιείται
πούλτσον(προστ.) πούλησε
τίνανποιον/α
φά’(προστ.) φάε
φέγγονφεγγάρι
ΚείμενοΕπεξήγησηΕτυμ. ΡίζαΠροέλ.
άενάγιο
ας σ’(ας σου) από του, από τότε που/αφότου, (ας σο) από το/τα
ας σοαπ’ το ασό σο (από το)
γιαραγαπητός/ή/ό, αγάπη yâr
εκαλίβωνενπετάλωνε caliga, η «αρβύλα» των Ρωμαίων Λεγεωναρίων μέχρι τον 2° μ.Χ. αι.
επαρακάλ’νενπαρακαλούσε
έρθενήρθε
κάληη αγαπητή σύζυγος, η σύζυγος
καταντικρύακριβώς απέναντι
κόφτ’κόβει
παραστέκειβοηθά, στηρίζει, περιποιείται
πούλτσον(προστ.) πούλησε
τίνανποιον/α
φά’(προστ.) φάε
φέγγονφεγγάρι

Ποντιακός Στίχος - Pontian Lyrics 2025

Επικοινωνία: infoDUMMY@pontianlyrics.gr

Με την ευγενική χορηγία φιλοξενίας της IpHost