Η καρδία μ’

Έναν όραμαν που είχα
έντονε αληθινόν
Έρθες και τ’ ομμάτι͜α μ’ είδαν
την ζωή μ’ να τσ̌ιτσ̌ακών’

Ο Θεόν πως αγαπά με,
ρίζα μ’, εφανέρωσεν
Κι ο παράδεισον ντ’ εθέλ’να
εμπροστά μ’ εμέρωσεν

Η καρδία μ’ πόρτα ’κ’ έχ̌’
έλα, έμορφο μ’, απέσ’
Είδα σε σο κατωθύρι μ’
κι η χαρά μ’ σ’ ομμάτι͜α μ’ βρέχ̌’

Η καρδία μ’ πόρτα ’κ’ έχ̌’
έλα, έμορφο μ’, απέσ’
Μετ’ εσέν εμπαίν’ ο ήλιον
κι η ζωή μ’ χαράν ξαν έχ̌’

Τη καρδίας ι-μ’ το τάμα
έν’ λαμπάδαν εμπροστά μ’
Και τα έμορφα σον κόσμον
όλια έχ’ ατα σουμά μ’

Όρωμαν σο ψ̌όπο μ’ είσαι
και καλλίον ’δέν πα ’κ’ έν’
Τρώγω το Θεό σ’, τερείς με
κι ατό ευλογίαν έν’!

Η καρδία μ’ πόρτα ’κ’ έχ̌’
έλα, έμορφο μ’, απέσ’
Είδα σε σο κατωθύρι μ’
κι η χαρά μ’ σ’ ομμάτι͜α μ’ βρέχ̌’

Η καρδία μ’ πόρτα ’κ’ έχ̌’
έλα, έμορφο μ’, απέσ’
Μετ’ εσέν εμπαίν’ ο ήλιον
κι η ζωή μ’ χαράν ξαν έχ̌’

Η καρδία μ’ πόρτα ’κ’ έχ̌’
έλα, έμορφο μ’, απέσ’
Είδα σε σο κατωθύρι μ’
κι η χαρά μ’ σ’ ομμάτι͜α μ’ βρέχ̌’

Η καρδία μ’ πόρτα ’κ’ έχ̌’
έλα, έμορφο μ’, απέσ’
Μετ’ εσέν εμπαίν’ ο ήλιον
κι η ζωή μ’ χαράν ξαν έχ̌’