Στιχουργοί: Αλέξανδρος Παρχαρίδης
Συνθέτες: Παραδοσιακό
Τα δάκρυ͜α μ’ θα σπογγίζ’ ατα σο λώμα σ’ την φανέλαν Ούσνα θα στυχαρι͜άζ’νε με αρ’ με τ’ εσόν την ὲλα Είδα τ’ αρνόπο μ’ με την κλαίη κι η ψ̌η μ’ ετογραεύτεν Άτσ̌απα ντο εποίκα ατο και -ν- επορανλανεύτεν; [Και] ’Κι ’ξέρω ντο εποίκα ατο και -ν- αποκαλατσ̌εύ’ με Με τ’ αφορμάσ̌ι͜α τ’ς πολεμά αρ’ για να καντουρεύ’ με Τον κάντρο σ’ ετονάτεψα κι όλιον το κοιμητήρι σ’ Ας σον πρόσωπο σ’ φαίνεται, αρνί μ’, το μεκατίρι σ’
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| αποκαλατσ̌εύ’ | μιλάει απρεπώς, αποπαίρνει | keleci=καλός λόγος (Παλαιά Τουρκική Ανατολίας) | |
| αρ’ | εισάγει ή τονίζει πρόταση με ποικίλες σημασιολογικές αποχρώσεις: λοιπόν, άρα, έτσι, επομένως, δηλαδή, τέλος πάντων, τώρα, άντε, με χροιά παρότρυνσης ή επίγνωσης, όπως το τουρκ. ha | ἄρα | |
| αρνόπο | αρνάκι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας | ||
| ας σον | απ’ τον | ασό σον (από τον) | |
| ατα | αυτά | ||
| άτσ̌απα | άραγε, αναρωτιέμαι | acaba/ʿacebā | |
| αφορμάσ̌ι͜α | υποκρισίες, προφάσεις, ψεύτικες δικαιολογίες | ||
| ὲλα | ερχομός, άφιξη | ||
| εποίκα | έκανα, έφτιαξα | ποιέω-ῶ | |
| επορανλανεύτεν | πλημμύρισε με δάκρυα, εκ του ποράν=μπόρα, καταιγίδα | boran<βενετ. bora<λατ. Boreas <Βορέας (αντιδάνειο) | |
| εσόν | δικός/ή/ό σου | ||
| ετογραεύτεν | έγινε κομμάτια | doğramak | |
| ετονάτεψα | διακόσμησα, στόλισα, (για τραπέζι) έστρωσα μεγαλοπρεπώς (προστ.), καλλώπισα | donatmak | |
| καντουρεύ’ | ξεγελάω/ει, εξαπατώ/ει, κοροϊδεύω/ει | kandırmak | |
| κάντρο | κορνίζα, κάδρο, φωτογραφία | quadro | |
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| κλαίη | κλάμα, θρήνος | ||
| λώμα | ρούχο | λῶμα/λωμάτιον | |
| μεκατίρι | αξία (ηθική), ποσότητα, ικανότητα | (ενικ.) miḳdār/ (πληθ.) meḳādīr/mawaqīdīr | |
| όλιον | όλο, ολόκληρο | ||
| ούσνα | μέχρι που, έως ότου | ||
| σπογγίζ’ | σκουπίζω/ει | ||
| στυχαρι͜άζ’νε | συγχαίρουν, αγγέλουν ευχάριστο γεγονός | ||
| ψ̌η | ψυχή |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| αποκαλατσ̌εύ’ | μιλάει απρεπώς, αποπαίρνει | keleci=καλός λόγος (Παλαιά Τουρκική Ανατολίας) | |
| αρ’ | εισάγει ή τονίζει πρόταση με ποικίλες σημασιολογικές αποχρώσεις: λοιπόν, άρα, έτσι, επομένως, δηλαδή, τέλος πάντων, τώρα, άντε, με χροιά παρότρυνσης ή επίγνωσης, όπως το τουρκ. ha | ἄρα | |
| αρνόπο | αρνάκι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας | ||
| ας σον | απ’ τον | ασό σον (από τον) | |
| ατα | αυτά | ||
| άτσ̌απα | άραγε, αναρωτιέμαι | acaba/ʿacebā | |
| αφορμάσ̌ι͜α | υποκρισίες, προφάσεις, ψεύτικες δικαιολογίες | ||
| ὲλα | ερχομός, άφιξη | ||
| εποίκα | έκανα, έφτιαξα | ποιέω-ῶ | |
| επορανλανεύτεν | πλημμύρισε με δάκρυα, εκ του ποράν=μπόρα, καταιγίδα | boran<βενετ. bora<λατ. Boreas <Βορέας (αντιδάνειο) | |
| εσόν | δικός/ή/ό σου | ||
| ετογραεύτεν | έγινε κομμάτια | doğramak | |
| ετονάτεψα | διακόσμησα, στόλισα, (για τραπέζι) έστρωσα μεγαλοπρεπώς (προστ.), καλλώπισα | donatmak | |
| καντουρεύ’ | ξεγελάω/ει, εξαπατώ/ει, κοροϊδεύω/ει | kandırmak | |
| κάντρο | κορνίζα, κάδρο, φωτογραφία | quadro | |
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| κλαίη | κλάμα, θρήνος | ||
| λώμα | ρούχο | λῶμα/λωμάτιον | |
| μεκατίρι | αξία (ηθική), ποσότητα, ικανότητα | (ενικ.) miḳdār/ (πληθ.) meḳādīr/mawaqīdīr | |
| όλιον | όλο, ολόκληρο | ||
| ούσνα | μέχρι που, έως ότου | ||
| σπογγίζ’ | σκουπίζω/ει | ||
| στυχαρι͜άζ’νε | συγχαίρουν, αγγέλουν ευχάριστο γεγονός | ||
| ψ̌η | ψυχή |
Με την ευγενική χορηγία φιλοξενίας της 