Τα χ̌ειλόπα τ’ς κόκκινα

Έναν έμορφον κορτσόπον
έρθεν απέσ’ ση ζωή μ’
Ατό έν’ τ’ αρμαγαδάνι μ’,
μετ’ ατέν γομούται η ψ̌η μ’

Τ’ ατεινές η εμορφία
θαρρώ ’κ’ έρθεν ας ση γην
Ατό οι θεοί έπλασαν
κι έστειλαν α’ σην αυλή μ’
Τ’ ατεινές η εμορφία
θαρρώ ’κ’ έρθεν ας ση γην
Παλαλούμαι, νε μανίτσα μ’,
μετ’ αούτο τη κουτσ̌ήν

Τα χ̌ειλόπα τ’ς κόκκινα,
κόκκινα τραντάφυλλα
Να φιλώ -γ- ατα γουεύω
μη χαλάνω το θάμαν

Τ’ ατεινές η εμορφία
θαρρώ ’κ’ έρθεν ας ση γην
Ατό οι θεοί έπλασαν
κι έστειλαν α’ σην αυλή μ’
Τ’ ατεινές η εμορφία
θαρρώ ’κ’ έρθεν ας ση γην
Παλαλούμαι, νε μανίτσα μ’,
μετ’ αούτο τη κουτσ̌ήν

Τ’ ομματόπα τ’ς γερανέα,
σαρία τα μαλλία τ’ς
Άμον τσούνας κουταβόπον
κείται σην εγκάλια μ’ κιάν’

Τ’ ατεινές η εμορφία
θαρρώ ’κ’ έρθεν ας ση γην
Ατό οι θεοί έπλασαν
κι έστειλαν α’ σην αυλή μ’
Τ’ ατεινές η εμορφία
θαρρώ ’κ’ έρθεν ας ση γην
Παλαλούμαι, νε μανίτσα μ’,
μετ’ αούτο τη κουτσ̌ήν