Παραδοσιακό

Αρ’ ας σ’ εσόν τον πρόσωπον,
αρ’ ας σ’ εσά τ’ ομμάτι͜α
η καρδι͜ά μ’ τογραεύκεται
και ’ίνεται κομμάτι͜α

Δείξον με τον δεξάμενον
αρνί μ’, εσέν ντ’ εφώτ’σεν
Εποίκε σε παντέμορφον,
τ’ εμόν τ’ οσπίτ’ εκόλλτσεν

Εντρέπουμαι να λέγω σε
πουλόπο μ’, αγαπώ σε
Πασ̌κείμ’ ντο εγροικάς ατο
όντες πυκνοτερώ σε;