Έταιρον κι η λυγερή

Έταιρον κι η λυγερή
πάν’ όλεν τον ποταμόν
Έταιρον επέρνιξεν
και η κόρ’ ’κ’ επόρεσεν

Πέρνιξον με, Έταιρε,
το τσ̌αρκούλι μ’ δίγω σε
Νιά περνήν περνίζω σε,
νιά τσ̌αρκούλιν παίρω σε

Πέρνιξον με, Έταιρε,
το βραχ̌ιόλι μ’ δίγω σε
Ντό να ’φτάγω τ’ άκλερον;
τ’ άψιμον να καίει ατο
Άλλον τάμαν τάξον με
κι εγώ εσέν περνίζω σε

Ας σην ψ̌η μ’ κι ανέτερα
τ’ άλλα όλια δίγω σε
Ας σο χ̌έρ’ επέρπαξεν
κι ατέν πέραν έσυρεν
Δος με, κόρη, ντ’ έταξες
και ντ’ εσυνετάγαμε

Τ’ έμπρι͜α μουν κοιλάδι͜α είν’
πάγω εκεί και δίγω σε
Έρθαμε κι εξέρθαμε
κι εξεκαμπανίσταμε
Δος με, κόρη, ντ’ έταξες
και ντ’ εσυνετάγαμε

Εκεί χωρία είν’
πάγω εκεί και δίγω σε
Έρθαμε κι εξέρθαμε
κι εξεκαμπανίσταμε
Αρ’ δος, κόρη, ντ’ έταξες
και ντ’ εσυνετάγαμε

Δέξτε ατον τη σ̌κύλ’ το γιον
εγώ ’δέν ’κι δίγ’ ατον