Τ’ ομματί’ σ’ το τέρεμαν

Τ’ ομματί’ σ’ το τέρεμαν,
ατά τ’ εσά τ’ ομμάτι͜α
έσ̌κισαν το καρδόπο μ’,
εέντον δύο κάτι͜α

Η εμορφάδα τ’ εσόν
εμέν επαλάλωσεν
Ση σεβντάς τα τερτόπα
το ψ̌όπο μ’ εφόρτωσεν

Σα μεσόπα σ’ τα λεγνά,
εγώ να τυλίουμαι
Κι απέσ’ σ’ εγκαλιόπο σου
να κείμαι και λύουμαι