Τραπεζούντα σα στενά σ’

Τραπεζούντα σα στενά σ’
και απέσ’ σην αγορά σ’
εσερεύκουμ’νες Ρωμαίοι
Αρμενάντ’, Τουρκάντ’, Εβραίοι

Ελέγαμ’, εγέλαναμ’,
έμορφα επεράναμ’
Έμ’νες -ε- μικρά μωρά,
’κ’ εξέραμ’ εμείς πολλά

Ο Αράμ τ’ αρμενοπούλ’,
ο Χασάν το τουρκοπούλ’
Φίλ’ τ’ εμόν έταν καλοί
κι όλεν έπαιζαμ’ μαζί

Σο αχούλ’ το παιδικόν
τόπον ’κ’ είχ̌εν το κακόν
Έμ’νες -ε- μικρά μωρά,
’κ’ εξέραμ’ εμείς πολλά

Ὰμα έναν πρωινόν
τη Αράμ το βαρκιχτόν
έσ’κωσεν με ας σο κρεβάτ’,
άλλο ’κ’ ευρήκα ραχάτ’

Είδα καμπόσοι φαντάρ’
εσ’κώσανε σο ποδάρ’
τη Αράμ τα κυρουκά
και εντούναν γουζωτά

Τ’ όπλα τουν ελάιζαν
και «τσ̌αμπούκ!»¹ ετσ̌άιζαν
Εγληγόρ’ναν έτρεχαν,
σίτι͜α εντούναν έφευαν

Άλλο ’κ’ είδα τον Αράμ,
πόνος έντον η χαρά μ’
κι άλλo εκεί σην αγοράν
’κ’ έβγαινα με τον Χασάν