Αέτσ’ έν’, γιαβρί μ’

Η ζωή σον κόσμον, πουλί μ’,
μίαν έν’, μίαν έν’
Φά’ ’το, πία ’το γιατί
’κι περιμέν’, ’κι περιμέν’

Κι η καρδία σ’ ’κ’ έν’, γιαβρόπο μ’,
πέτρα, σίδερον
Μη νουνί͜εις το αύριο
γιαβρί μ’, οσήμερον

Αέτσ’ έν’, γιαβρί μ’, ν’ ακούς με,
η ψ̌η έν’ πουλίν
Και κανείς ’κι ’ξέρ’ σον κόσμον
πόσον έχ̌’ ζωήν⇋

Η ζωή σον κόσμον, πουλί μ’,
μίαν έν’, μίαν έν’
Μέρα, νύχτα, χρόνι͜α γράφτ’
’κι περιμέν’, ’κι περιμέν’

Τη καρδίας ι-σ’ το κέφ’
απόψ’ τραγώδεσον
Και σον πόνο σ’ πάτ’ απάν’,
γιαβρί μ’, και χόρεψον

Αέτσ’ έν’, γιαβρί μ’, ν’ ακούς με,
η ψ̌η έν’ πουλίν
Και κανείς ’κι ’ξέρ’ σον κόσμον
πόσον έχ̌’ ζωήν⇋

Αέτσ’ έν’, γιαβρί μ’, ν’ ακούς με,
η ψ̌η έν’ πουλίν
Και κανείς ’κι ’ξέρ’ σον κόσμον
πόσον έχ̌’ ζωήν⇋

Αέτσ’ έν’, γιαβρί μ’, ν’ ακούς με [...]