Είσαι άγγελος

Έναν έχ̌’ εμέν η μάνα μ’,
τρώω το Θεό σ’!
Εμπροστά σ’ ο ήλι͜ον, ρίζα μ’,
έχ̌’ ολίγον φως

Πώς, πώς, πέει με πώς
ένουσ’νε σ’ ομμάτι͜α μ’ φως;
Πώς, πώς, γιάβρι μ’, πώς;
Πρέπ’ να είσαι άγγελος!

Έρχουμαι πρωί ση στράτα σ’
να τσ̌ατεύω σε
Για τ’ εμέν ’κ’ εβγών’ ο ήλιον
αν ’κ’ ελέπω σε

Πώς, πώς, πέει με πώς
ένουσ’νε σ’ ομμάτι͜α μ’ φως;
Πώς, πώς, γιάβρι μ’, πώς;
Πρέπ’ να είσαι άγγελος!

Άψιμον παίρ’ η καρδία μ’
την ανατολή
Βγαίν’ ο ήλιον για τον κόσμον,
για τ’ εμέν εσύ!

Πώς, πώς, πέει με πώς
ένουσ’νε σ’ ομμάτι͜α μ’ φως;
Πώς, πώς, γιάβρι μ’, πώς;
Πρέπ’ να είσαι άγγελος!

Έναν έχ̌’ εμέν η μάνα μ’,
ένα και -ν- εσέν
Κάεται η ψ̌η μ’, κορτσόπο μ’,
όσον αναμέν’

Πώς, πώς, πέει με πώς
ένουσ’νε σ’ ομμάτι͜α μ’ φως;
Πώς, πώς, γιάβρι μ’, πώς;
Πρέπ’ να είσαι άγγελος!