Τ’ αραπάς ι-μ’ τα ξύλα

Τ’ αραπάς ι-μ’ τα ξύλα
[γιαρ, γιαρ, γιαρ, γιαρ]
και -ν- είναι έτερα
Άσ’ τη μάνα σ’ και τον κύρ’ σ’,
πάμ’ σ’ εμέτερα

Αμάν, αμάν, κόρ’, [γιαβρί μ’]
απάν’ ι-σ’ -ε- φόρ’
Σ’ οσπιτόπο σ’ άμε κι έλα,
τα παπούτσ̌ι͜α σ’ φόρ’

Απέσ’ σην αυλήν [γιαβρόπο μ’]
κι απάν’ σο χαλίν
Κόρ’, θα παίρω σε -ν- οφέτος
και τ’ αε-Παυλί’

Αμάν, αμάν, κόρ’, [γιαβρί μ’]
απάν’ ι-σ’ -ε- φόρ’
Σ’ οσπιτόπο σ’ άμε κι έλα,
τα παπούτσ̌ι͜α σ’ φόρ’