Ατώρα εμείς ετράνυναμ’

Εμείς, αρνί μ’, επέγ̆’ναμε
εντάμα σο σχολείον
Και/τα παλαλά -ν- εποίν’ναμε
αφκακέσ’ σο θρανίον

Επέγ̆’ναμε και -ν- έρχουμ’νες,
αρνόπο μ’, σο σχολείον
Εντάμα εμείς εδέβαζαμ’,
γιαβρόπο μ’, το βεβλίον

Έλεγαμ’ κι εγέλαναμ’
και έπαιζαμ’ εντάμαν
Μικρά έμ’νες και ’κ’ έξεραμ’
τ’ αγάπης και το δράμαν

Ατώρα εμείς ετράνυναμ’
και όλα̤ -ν- ενεσπάλθαν
Τα έμορφα τα χρόνα̤ μουν
έφυγαν και -ν- εχάθαν