Οσήμερον σο πανοΰρ’

Οσήμερον σο πανοΰρ’
τ’ εμέτερον θα πάγω
και θα φορώ τα ζίπκας ι-μ’
και παλαλά θα ευτάγω

Έναν μήναν κι έναν χρόνον
σύρω τη σεβντάς τον πόνον
Το κιφάλι μ’ σο μαξιλάρ’,
ο νους ι-μ’ έν’ σον δρόμον

Θα έρχουντανε οι Σαντέτ’,
τη Κρώμ’ς τα παλληκάρα̤
και θα εμπαίν’νε σο χορόν
τα νέα τα νυφάδα̤

Έναν μήναν κι έναν χρόνον
σύρω τη σεβντάς τον πόνον
Το κιφάλι μ’ σο μαξιλάρ’,
ο νους ι-μ’ έν’ σον δρόμον

Σαντέτες σ̌κύλ’ υιός είμαι,
κανέναν ’κι φοούμαι
Ση Σουμελάν τη Παναγιάν
θα πάω στεφανούμαι

Πίνω ένα, πίνω δύο,
πίνω τρία και μεθώ
Τη χ̌ερίτσας το κορτσόπον
ν’ ανασπάλω ’κ’ επορώ