Οι πρώτες μέρες

[Και -ν-] Ας σ’ έρθαμε σην Ελλάδαν
ζεστά έσαν τα μήνας
Ενέσπαλαμε το βούτερον
και τη χτηνί’ το γάλα

Τ’ έρημον το Γαραπουρούν,
τριγύλ’-τριγύλ’ ταφία
Ανοίξτεν και τερέστε͜ ατα
όλα Καρσλί’ παιδία

Έκλαιγαμε, αυτά τα τραγούδια μοιρολόγια τα είχαμε στα τραγούδια μας. Δεν ήσαν τραγούδια για κέφι να γλεντάς και να χορεύεις. Όλα για κλάματα έσανε. Και πως ήρθαν οι πρόσφυγες και ο Πυλορώφ’ς εκούιζεν γοσ̌έψτεν τ’ αραπάδες. Αυτό οι Καυκάσιοι...πώς έβαζαν τα κάρα και ερχόσανε κι εκείνοι. Εγώ δεν είμαι Καυκάσια αλλά εδώ πάνω συναντηθήκαμε και με Καυκασίους και Πόντιοι και Θρακιώτ’ και Κωνσταντινοπολίτ’ όλοι γινήκαμε ένα.

♫

Σην Ελλάδαν εχπάσταμε,
η ώρα έτον δύο
Σα μαντρία εφέκαμε
και δεμένον το βίον

Τ’ αραπάς ι-μ’ το τεκίρ’
δέκα νούμερον έτον
Το κορτσόπον ντ’ αγαπώ
δεκαοχτώ χρονών έτον

Ο Πυλορώφ εκούιζεν
γοσ̌έψτεν τ’ αραπάδας
Έχ̌’ κι έρχουντανε οι Τουρκάντ’
να κλέφτ’νε τοι νυφάδας

Τ’ αραπάς ι-μ’ τα ξύλα
έτερα είν’ έτερα
Άφ’ς τη μάνα σ’ και τον κύρη σ’,
κόρ’, έλα σ’ εμέτερα

Σην Ελλάδαν ας σ’ έρθαμε
ζεστά έταν τα μήνας
Ενέσπαλαμ’ το βούτορον
κι έτρωγαμ’ τα κινίνας

Ας σο Καρς κι αδά μερέαν
εύρα τ’ εμόν τη στερέαν
Σην Ελλάδαν εχπάσταμ’
εμείς τα δύο παρέαν

Τσ̌όλ’ κι έρημον Καραπουρούν
τριγύρ’-τριγύρ’ ταφία
Ανοίξτεν και τερέστε͜ ατα
όλια Γαρσλί’ παιδία

Τα νεότητα τ’ εμά
φαρμάκια ποτίζ’ ατα
Και την ψ̌η μ’ αναθεμά
τον Χάρον ’κι δίγ’ ατα

Σεράντα μέρες πρόσφυγοι
εκεί είχαμ’ καραντίναν
Τα λείμψανα μας σο παπόρ’
σην θάλασσαν εσύρ’ναν