Διπάτ’ Γαρς

Ανάθεμα την ξενιτει͜άν
[κομμενόχρονε μ’]
και το μακρά το μέρος
Σον πρόσωπο σ’ ’κι φαίνεται
[κομμενόχρονε μ’]
χαράν και ούτε γέλος

Πουλόπο μ’, σίτι͜α κελαηδείς
[κομμενόχρονε μ’]
ντό τερείς το φυλλόπον;
Γιάμ’ έ͜εις κι εσύ σην ξενιτει͜άν
[κομμενόχρονε μ’]
τ’ εσόν τ’ άλλο τ’ εσ̌όπον;

Αν πετάς και πας σα μακρά
[κομμενόχρονε μ’]
εκεί να κελαηδείς -ι
αν κάπ’ ελέπ’ς την Παρθένα μ’
[κομμενόχρονε μ’]
χ̌αιρετίας να δί’ς -ι

Εφέκες μας, ερπάπαινα,
’πήες σην Γερμανία
Τη μάνας ι-σ’ τα δα̤κρόπα
’κι στεγνούνταν καμίαν