Εγώ θα φεύω σο στρατόν

Ο ήλιον εβασίλεψεν,
μάνα, τη λάμπαν άψον
[γιαρ, γιαρ, γιαρ, αμάν!]
Εγώ θα φεύω σο στρατόν,
εσύ κάθκα και κλάψον
[γιαρ, γιαρ, γιαρ, αμάν!]

Ελέπ’ς, θεία μ’, σκοτίαν έν’,
άψον το φενερόπο σ’
[Και] Θα παλαλών’ εμέν, θεία μ’,
το μικρόν το κορτσόπο σ’

Πουλί μ’, έρθα σο παραθύρ’,
την τραγωδία μ’ άκ’σον
[γιαρ, γιαρ, γιαρ, αμάν!]
Φεύω σα ξημερώματα,
εσύ έλα και κλάψον
[γιαρ, γιαρ, γιαρ, αμάν!]

Ελέπ’ς, θεία μ’, σκοτίαν έν’,
άψον το φενερόπο σ’
[Και] Θα παλαλών’ εμέν, θεία μ’,
το μικρόν το κορτσόπο σ’

Απόψ’ είδα σε σ’ όρωμα μ’
κι ας ση χαρά μ’ εγνέφ’σα
[γιαρ, γιαρ, γιαρ, αμάν!]
Αράεψα και ’κ’ εύρα σε,
πολλά δα̤κρόπα έκχ̌’σα
[γιαρ, γιαρ, γιαρ, αμάν!]

Ελέπ’ς, θεία μ’, σκοτίαν έν’,
άψον το φενερόπο σ’
[Και] Θα παλαλών’ εμέν, θεία μ’,
το μικρόν το κορτσόπο σ’