Σπαθιά, κοντάρι͜α

Σπαθιά, κοντάρι͜α σην αυλή σ’,
τρυγόνα μ’, για τ’ εμέναν [γιαρ]
και θα καταπατώ ατα
κι έρχουμαι μετ’ εσέναν [γιαρ]

Έρθα σ’ οσπίτι σ’ ’κ’ εύρα σε,
π’ εκλείδωσες κι εδέβες; [γιαρ]
Ατσ̌ά τίναν εγάπεσες
κι εμέναν επιδέβες; [γιαρ]

Τα στράτας ι-σ’ ωρίαζα,
κρύον επέρα, βέχω [γιαρ]
Για τ’ έναν ξερόν φίλεμαν
νύχταν-ήμεραν τρέχω [γιαρ]

Κόρη, η καρδι͜ά σ’ σίδερον,
εμέναν ’κι λυπάσαι [γιαρ]
Εμέν εστάλτσες σ’ άψιμον
ερρούξες και κοιμάσαι [γιαρ]