Τ’ έναν τ’ άλλο αγαπούμε

-Για τ’ εσέν ρούζω σ’ άψιμον,
γουεύω να τερώ σε
Ατσ̌ά, για πέει με, πουλόπο μ’,
πονείς με όσον πονώ σε;

-Εγώ πα για τ’ εσέν, πουλί μ’,
σην χαμονήν θα πάγω
Λιθάρ’ ’ίνουμαι και καρβών’
κι εσέν γαπούλ’ ευτάγω

Τ’ έναν τ’ άλλο αγαπούμε,
χώρι͜α ’κ’ επορούμ’ να ζούμε
Τ’ έναν τ’ άλλο ας τερούμε,
πουλόπο μ’, ους να γερούμε

-Πουλί μ’, αν πας σην χαμονήν,
’γώ τ’ αχούλι μ’ θα χάνω
Άχαρον θα έν’ η ζωή μ’,
καλλίον ν’ αποθάνω!

-Αρνί μ’, εσύ αν θ’ αποθάντς
κι εγώ φαρμάκ’ θα παίρω!
Τρανόν θα έν’ η καμονή σ’,
πώς θα σύρ’ α’, ’κ’ εξέρω!

Τ’ έναν τ’ άλλο αγαπούμε,
χώρι͜α ’κ’ επορούμ’ να ζούμε
Τ’ έναν τ’ άλλο ας τερούμε,
πουλόπο μ’, ους να γερούμε