Κόκκινα ένταν τα ποτάμι͜α

Η λαλία μ’, ψ̌ήκα μ’, σον ουρανόν,
χάν’ντανε οι ανθρώπ’ τ’ εμόν!
’Σκάλωσεν τρανόν ταραμονήν,
πώς εέντανε οι φίλ’ εχθροί!

Κόκκινα ένταν τα ποτάμι͜α,
τα ορμία, τα πεγάδι͜α
Άταφα κορμία εκείσαν
απέσ’ σο γιαζίν

Η λαλία μ’, ψ̌ήκα μ’, σον ουρανόν,
έκ’σεν ατο κι ο Θεόν
Κρού’ν σκοτών’νε οι Αγαρηνοί,
πώς οι φίλ’ εέντανε εχθροί!

Κόκκινα ένταν τα ποτάμι͜α,
τα ορμία, τα πεγάδι͜α
Άταφα κορμία εκείσαν
απέσ’ σο γιαζίν

Κόκκινα ένταν τα ποτάμι͜α,
τα ορμία, τα πεγάδι͜α
Άταφα κορμία εκείσαν
απέσ’ σο γιαζίν (x2)