Σους πουλόπο μ’, σους

Εβγαίνω, γιαβρόπο μ’, 
και αραεύω
Την εγκάλι͜α σ’, πουλί μ’, 
εγώ για να παίρω

Πετώ ατώρα, τρέχω
ας σην χαράν ντο έχω
Κι εσύ, αρνί μ’, σο γιάνι μ’
τ’ εγάπης ι-μ’ στεφάνι

Σους, σους, σους πουλόπο μ’!
Σους, σους, σους, αρνόπο μ’!
Τα τουβάρι͜α έχ’νε ωτία
κι έχομε κι εχθρούς

Τα χ̌ειλόπα ’θε 
είναι μέλια
Και τα φιλέματα
ατέ πα θέλ’ α̤’

Εγκάλι͜α παίρ’ ατεν,
σεβντά γομούμαι
Χάνω τ’ αχουλόπο μ’
και παλαλούμαι

Σους, σους, σους πουλόπο μ’!
Σους, σους, σους, αρνόπο μ’!
Τα τουβάρι͜α έχ’νε ωτία
κι έχομε κι εχθρούς