Τη καρδίας ι-μ’ το ημ’σόν

Τη καρδίας ι-μ’ το ημ’σόν,
βρούλαν εβγάλλ’ και φως -ι
Έπαρ’ με σ’ εγκαλιόπο σου,
άμον τον αδελφό σ’ -ι

Τ’ ομάλια ετσ̌αΐρωσαν,
τα πρόγατα μ’ θα βόσκουν
Λελεύω τ’ ομματόπα σου,
ντ’ έμορφα γυροκλώσκουν

Το φιστανόπον ατ’ς κοντόν
φαίνεται το καμίσ’ν ατ’ς
Εγώ είμ’ εκείνο το τσ̌απκούν
ντ’ ερρούζ’να απ’ οπίσ’ ατ’ς