Στιχουργοί: Ελευθέριος Τακματζίδης
Συνθέτες: Νίκος Σαββίδης
Δέβα, πουλόπο μ’, σο καλόν και πάντα να έ͜εις την υεία σ’ Χαλάλ’ για τ’ εσέν ντ’ έσυρα ατόσα καριπίας Εγώ για τ’ εσέν, πουλόπο μ’, τα παλαλά ντ’ εποίν’να Ν’ αηλί ο έρμον, ’κ’ έξερα τα δά̤κρυ͜α ντο θα εκχ̌ύνα Μα τον Θεόν ομνύσκουμαι¹, κακίαν ’κι κρατώ σε Χ̌αίρουμαι ντ’ έφυες μακρά και ξάι ’κι αροθυμώ σε
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| αηλί | αλίμονο | ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός) | |
| αροθυμώ | νοσταλγώ | ||
| δέβα | (προστ.) πήγαινε | ||
| έ͜εις | έχεις | ||
| εκχ̌ύνα | εξέχυνα, έχυνα, εξέβαλλα | εκχύνω<ἐγχέω< ἐν + χέω | |
| έξερα | ήξερα | ||
| εποίν’να | έκανα, έφτιαχνα | ποιέω-ῶ | |
| έσυρα | έσυρα, τράβηξα, έριξα | ||
| έφυες | έφυγες | ||
| ’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| καριπίας | μοναξιές | garip/ġarīb | |
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| μακρά | (επιρρ.) μακριά, (επιθ.) μακρινά, απομακρυσμένα | ||
| ν’ αηλί | αλίμονο | μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός | |
| ξάι | καθόλου | ||
| παλαλά | τρελά, τρέλες | ||
| πουλόπο | πουλάκι | ||
| υεία | υγεία | ||
| χ̌αίρουμαι | χαίρομαι | ||
| χαλάλ’ | κάτι που θυσιάζεται, προσφέρεται, ξοδεύεται με ευχαρίστηση, αν και είναι πολύτιμο ή κοστίζει πολλά | helal/ḥalāl |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| αηλί | αλίμονο | ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός) | |
| αροθυμώ | νοσταλγώ | ||
| δέβα | (προστ.) πήγαινε | ||
| έ͜εις | έχεις | ||
| εκχ̌ύνα | εξέχυνα, έχυνα, εξέβαλλα | εκχύνω<ἐγχέω< ἐν + χέω | |
| έξερα | ήξερα | ||
| εποίν’να | έκανα, έφτιαχνα | ποιέω-ῶ | |
| έσυρα | έσυρα, τράβηξα, έριξα | ||
| έφυες | έφυγες | ||
| ’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| καριπίας | μοναξιές | garip/ġarīb | |
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| μακρά | (επιρρ.) μακριά, (επιθ.) μακρινά, απομακρυσμένα | ||
| ν’ αηλί | αλίμονο | μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός | |
| ξάι | καθόλου | ||
| παλαλά | τρελά, τρέλες | ||
| πουλόπο | πουλάκι | ||
| υεία | υγεία | ||
| χ̌αίρουμαι | χαίρομαι | ||
| χαλάλ’ | κάτι που θυσιάζεται, προσφέρεται, ξοδεύεται με ευχαρίστηση, αν και είναι πολύτιμο ή κοστίζει πολλά | helal/ḥalāl |
¹ Αδόκιμος και καταχρηστικός τύπος του «ομνύω».
Με την ευγενική χορηγία φιλοξενίας της 