Το φαρμάκ’ μη ποτί͜εις με

Τ’ ομμάτι͜α σ’ να τρώγω,
σην ψ̌η μ’ μη τερείς με
Σ̌ασ̌εύω και χάμαι,
φίλεμαν αν ’κι δί’ς με

Φίλεμαν αν ’κι δί’ς με,
το φαρμάκ’ μη ποτί͜εις με

Αρνί μ’, πώς ’κ’ εγροικάς με;
Χ̌ίλι͜α κομμάτι͜α ευτάς με!
Σο ζεστόν την εγκάλι͜α σ’
απέσ’ θέκον και άφ’ς με

Φίλεμαν αν ’κι δί’ς με,
το φαρμάκ’ μη ποτί͜εις με

Τσ̌ιτσ̌έκι μ’, γουρπάνι σ’!
Απάν’ σο γιοργάνι σ’
τη σεβτά μ’ θα απλώνω
και την ψ̌η μ’ θα λαρώνω

Φίλεμαν αν ’κι δί’ς με,
το φαρμάκ’ μη ποτί͜εις με