Στιχουργοί: Νίκος Γεωργιάδης
Συνθέτες: Σταύρος Πετρίδης
Το θεμών’ με τα ταλάσ̌ι͜α, σα μεσόπα μ’ το καγάν’ Η κουτσ̌ή ισ̌μάρ’ ευτάει με ας σ’ Αϊ-Λία το ρακάν’ Αλωνάρτς κι εγώ χουλείμαι, τα ιδρώματα μ’ ποτάμ’ Το κορίτσ’ για να σπογγίζ’ με πώς εξέγκεν τη φοτάν! Πώς απ’ αδακέσ’, κορτσόπον, μυρίζ’ η σεβντά, μυρίζ’ Παλαλός έν’ σο χωρίον μαναχός που θα γυρίζ’ Επέρα ’τεν σ’ εγκαλιόπο μ’ και οι δύ’ σην αραπάν Εφίλεσα και -ν- εδάκ’σα όι! και με το παραπάν’
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| αδακέσ’ | εδώ γύρω, κάπου εδώ | ||
| αϊ-Λία | άγιου Ηλία | ||
| Αλωνάρτς | Αύγουστος | ||
| αραπάν | άμαξα | araba | |
| ας σ’ | (ας σου) από του, από τότε που/αφότου, (ας σο) από το/τα | ||
| δύ’ | δύο | ||
| εγκαλιόπο | αγκαλίτσα | ||
| εδάκ’σα | δάγκωσα | ||
| έν’ | είναι | ||
| εξέγκεν | έβγαλε | ||
| επέρα | πήρα | ||
| ευτάει | κάνει, φτιάχνει | εὐθειάζω | |
| εφίλεσα | φίλησα | ||
| θεμών’ | θημωνιά, σωρός από θερισμένα σπαρτά ή άλλα φυτά και ειδικότερα ο δεμένος | ||
| ισ̌μάρ’ | νεύμα, νόημα | işmar/նշմար | |
| καγάν’ | δρεπάνι | ||
| κορτσόπον | κοριτσάκι | ||
| κουτσ̌ή | κόρη | ||
| μαναχός | μοναχός, μόνος | ||
| μεσόπα | μεσούλα | ||
| παλαλός | τρελός, ανόητος | ||
| ποτάμ’ | ποτάμι | ||
| ρακάν’ | γήλοφος | ||
| σεβντά | αγάπη, έρωτας | sevda/sevdā | |
| σπογγίζ’ | σκουπίζω/ει | ||
| ταλάσ̌ι͜α | άγχη, ανησυχίες, στενοχώριες, ταραχές | telaş/telāşī | |
| ’τεν | αυτήν | ||
| φοτάν | μέρος γυναικείας ενδυμασίας που έμπαινε πάνω από το λαχόρι, το ζωνάρι το οποίο έδεναν οι γυναίκες τριγωνικά στη μέση τους πάνω από τη ζιπούνα, γεν. ποδιά | futa | |
| χουλείμαι | ζεσταίνομαι, θερμαίνομαι |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| αδακέσ’ | εδώ γύρω, κάπου εδώ | ||
| αϊ-Λία | άγιου Ηλία | ||
| Αλωνάρτς | Αύγουστος | ||
| αραπάν | άμαξα | araba | |
| ας σ’ | (ας σου) από του, από τότε που/αφότου, (ας σο) από το/τα | ||
| δύ’ | δύο | ||
| εγκαλιόπο | αγκαλίτσα | ||
| εδάκ’σα | δάγκωσα | ||
| έν’ | είναι | ||
| εξέγκεν | έβγαλε | ||
| επέρα | πήρα | ||
| ευτάει | κάνει, φτιάχνει | εὐθειάζω | |
| εφίλεσα | φίλησα | ||
| θεμών’ | θημωνιά, σωρός από θερισμένα σπαρτά ή άλλα φυτά και ειδικότερα ο δεμένος | ||
| ισ̌μάρ’ | νεύμα, νόημα | işmar/նշմար | |
| καγάν’ | δρεπάνι | ||
| κορτσόπον | κοριτσάκι | ||
| κουτσ̌ή | κόρη | ||
| μαναχός | μοναχός, μόνος | ||
| μεσόπα | μεσούλα | ||
| παλαλός | τρελός, ανόητος | ||
| ποτάμ’ | ποτάμι | ||
| ρακάν’ | γήλοφος | ||
| σεβντά | αγάπη, έρωτας | sevda/sevdā | |
| σπογγίζ’ | σκουπίζω/ει | ||
| ταλάσ̌ι͜α | άγχη, ανησυχίες, στενοχώριες, ταραχές | telaş/telāşī | |
| ’τεν | αυτήν | ||
| φοτάν | μέρος γυναικείας ενδυμασίας που έμπαινε πάνω από το λαχόρι, το ζωνάρι το οποίο έδεναν οι γυναίκες τριγωνικά στη μέση τους πάνω από τη ζιπούνα, γεν. ποδιά | futa | |
| χουλείμαι | ζεσταίνομαι, θερμαίνομαι |
Με την ευγενική χορηγία φιλοξενίας της 