Αφιέρωμα σον πατέρα

Πατέρα, τρανόν τ’ όνομα σ’,
άλλο τρανόν η αγάπε σ’
Εγώ εσέν ’κ’ εχάρα σε,
επέθανες κι εχάθες

Έκιτι κόσμος άκλερος,
θάνατος να μη έτον!
Σιμά σ’ εσέν, πατέρα μου,
’κ’ εγνώρτσα πίκρα ντ’ έτον

Πατέρα, ’κι ανασπάλλω σε,
πάντα μετ’ εσέν είμαι!
Εγώ με τ’ εσόν τ’ όνομαν
βραδύν’, κείμαι και σ’κούμαι

Έκιτι κόσμος άκλερος,
θάνατος να μη έτον!
Σιμά σ’ εσέν, πατέρα μου,
’κ’ εγνώρτσα πίκρα ντ’ έτον

Το στήριγμαν απέσ’ σ’ οσπίτ’,
καμίαν κα’ ’κ’ εντούνες
Την ψ̌η σ’ πα να εραεύα
εκείνον πα θ’ εδούνες

Έκιτι κόσμος άκλερος,
θάνατος να μη έτον!
Σιμά σ’ εσέν, πατέρα μου,
’κ’ εγνώρτσα πίκρα ντ’ έτον

Πατέρα, εσύ εμάτσες με
τον εαυτό μ’ να ωρι͜άζω
Να είμαι καλός άνθρωπος,
καν’νάν να μη χολιάζω

Έκιτι κόσμος άκλερος,
θάνατος να μη έτον!
Σιμά σ’ εσέν, πατέρα μου,
’κ’ εγνώρτσα πίκρα ντ’ έτον

Το ψ̌όπο σ’ σον παράδεισον
θα έρχουμ’ αραεύω
Ως που να ζω απάν’ ση γην
εσέναν θα λατρεύω

Έκιτι κόσμος άκλερος,
θάνατος να μη έτον!
Σιμά σ’ εσέν, πατέρα μου,
’κ’ εγνώρτσα πίκρα ντ’ έτον