Τα στράτας ι-σ’ ωρίαζα

Τα στράτας ι-σ’ ωρίαζα,
κρύον επέρα, βέχω
Για τ’ έναν ξεροφίλεμαν
νύχταν, ημέραν τρέχω

Ε! τσουνίτσας θεγατέρα,
πάντα λες με «δέβα κι έλα»
Μετ’ ατό χαρεντερί͜εις με
κι έναν φίλεμαν ’κι δί’ς με

Έρθα σ’ οσπίτι σ’, ’κ’ εύρα σε,
εκλείδωσες κι εδέβες
Ατσ̌άπ’ τίναν εγάπεσες
κι εμέναν επιδέβες;

Ε! τσουνίτσας θεγατέρα,
πάντα λες με «δέβα κι έλα»
Μετ’ ατό χαρεντερί͜εις με
κι έναν φίλεμαν ’κι δί’ς με

Ρίζα μ’, τ’ ομούτι͜α ’κ’ έκοψα,
ακόμαν αναμένω
Απάν’ ση στράταν κάθουμαι
και την ὲλα σ’ περ’μένω

Ε! τσουνίτσας θεγατέρα,
πάντα λες με «δέβα κι έλα»
Μετ’ ατό χαρεντερί͜εις με
κι έναν φίλεμαν ’κι δί’ς με