Γιατί Θεέ μ’;

Γιατί Θεέ μ’; Γιατί Θεέ μ’;
Εσύ εμάς ντ’ εποίκες
Μίαν κι άλλο ας σην αρχήν
τον γιο Σ’ ση γην ν’ εστείλ’νες

Γιατί Θεέ μ’; Γιατί Θεέ μ’;
Ξαν έλα απάν’ ση γην, Χριστέ μ’!

Λαοί εξεριζώθανε
«Γιατί Θεέ μ’;», κουίζ’νε
Θυμίζ’νε μας τον Μωυσήν,
τα θάλασσας να σ̌κίζ’νε

Μίαν κι άλλο ας σην αρχήν,
Χριστέ μ’, έλα απάν’ ση γην

Άπλα το χ̌έρι Σ’, σ̌κέπα μας
Θεέ μ’, γιάμ’ θέλτς να χάντς μας;
Μίαν κι άλλο σ’ έναν λιθάρ’
τα εντολάς να γράφ’ς μας

Μίαν κι άλλο ας σην αρχήν,
Χριστέ μ’, έλα απάν’ ση γην

Χριστέ μ’, έλα απάν’ ση γην
Εξέρω ’κι φογούσαι
Ανθρώπ’ επαλαλώθανε,
φογούμαι ξαν σταυρούσαι

Σου Ηρώδη τον διωγμόν
πρόσφυγας έσ’νε Εσύ μωρόν
Σου Ηρώδη τον διωγμόν
πρόσφυγας έσον κι ο Χριστόν!