Κλαίγ’νε κι οι αγούρ’

Έναν ώραν αν ’κ’ ελέπω
τηνάν αγαπώ
Χάται και ας σα ποδάρι͜α μ’
η γη ντο πατώ

Χάνω σε κι εγώ πα χάμαι
άλλεν ’κι τερώ
Έναν ώραν αν ’κ’ ελέπω
τηνάν αγαπώ

H καρδία μ’ τέρτι͜α, πόνι͜α,
όλι͜α τοπλαεύ’
Και αν είν’ από σεβντάδες
έναν ’κι γιατρεύ’

Άλλο ’κ’ είδα το πουλόπο μ’,
το γιαβρίν τ’ εμόν
Τη καρδίας ι-μ’ ο χτύπον
τογραεύ’, σκοτών’

Αν ’κι κλώσ̌κεται τ’ αρνόπο μ’
άλλο μη μερών’
Άλλο ’κ’ είδα το πουλόπο μ’,
το γιαβρίν τ’ εμόν

Έφυες και το καρδόπο μ’
έντονε χουσ̌ούρ’
Και κανείς μη λέει «’κι κλαίγ’νε»,
κλαίγ’νε κι οι αγούρ’

Σ’ ομματόπα μ’ και τα δά̤κρυ͜α μ’
ξάι ’κι σταματούν
Όσοι αγαπούνε μίαν
χώρι͜α πώς να ζουν;

Ντο εδέβαν θα θυμούνταν,
πάντα θα πονούν
Σ’ ομματόπα μ’ και τα δά̤κρυ͜α
ξάι ’κι σταματούν

Η καρδία μ’ τέρτι͜α, πόνι͜α
όλι͜α τοπλαεύ’
Και αν είν’ από σεβντάδες
έναν ’κι γιατρεύ’

Έφυες και το καρδόπο μ’
έντονε χουσ̌ούρ’
Και κανείς μη λέει «’κι κλαίγ’νε»,
κλαίγ’νε κι οι αγούρ’

Κλαίγ’νε κι οι αγούρ’!