Μακάρ’ να έτον όραμαν

Μακάρ’ να έτον όραμαν,
μακάρ’ να έτον ψέμαν
Νερόν εποίκεν η σεβντά σ’
τη καρδά̤ς ι-μ’ το αίμαν

Άδολον έτονε η ψ̌η μ’,
ήσυχον η καρδία μ’
Αιτία έντον η σεβντά σ’
κι έσπρυναν τα μαλλία μ’

Μακάρ’ να μη εβάλλ’να σε,
πουλόπο μ’, σην καρδία μ’
Την ψ̌η μ’ θα είχα ήσυχον,
θα είχα και την υεία μ’

Άδολον έτονε η ψ̌η μ’,
ήσυχον η καρδία μ’
Αιτία έντον η σεβντά σ’
κι έσπρυναν τα μαλλία μ’

Μακάρ’ όντες εγνώρτσα σε
τ’ ομμάτα̤ μ’ να εχάν’να
Θα έλεες θα ’παίρ’νες με
αέτσ’ καν επεθάν’να

Άδολον έτονε η ψ̌η μ’,
ήσυχον η καρδία μ’
Αιτία έντον η σεβντά σ’
κι έσπρυναν τα μαλλία μ’