Καίουμαι, πουλί μ’

Καίουμαι, πουλί μ’, καίουμαι,
καίουμαι και πϊάνω
’Κι θα ’πορώ, ασ’χώρετον,
εσέναν ν’ ανασπάλω

Εσύ -ν- εμέναν είπες με,
«φοούμαι ’κι αγαπάς με»
Εγώ πουσ̌λούκ’ ’κ’ εποίκα σε,
εσύ τέρεν ντ’ ευτάς με

Ατό τ’ ομματοτέρεμα σ’
τογραεύ’ το καρδόπο μ’
Κρούει κι άλλο αληγορετά
έρ’ται να βγαίν’ το ψ̌όπο μ’