Στιχουργοί: Παραδοσιακό
Συνθέτες: Παναγιώτης Ασλανίδης
Απάν’ [και] σα ξημερώματα τ’ αρνόπο μ’ εγεννέθεν [Εχ!] κι ούλια τα χάρεις [ψ̌ήκα μ’] τη Θεού [Εχ!] ατό [και/ξαν] πώς εχαρέθεν;¹ [Εχ! Και -ν-] Απάν’ σα ξημερώματα, [Εχ!] και σα πετεινολάλια [Εχ!] ’κ’ επόρεσα [ψ̌η μ’] ν’ εγνέφιζα, γλυκύν έτον η εγκάλια Ας έτον να μη εμέρωνε, πουλί μ’, ατό το βράδον [Εχ!] Θα φεύ’ς και ντο θα ’ίνουμαι, [Εχ!] γιαβρόπο μ’, [και -ν-] εγώ ο μαύρον;
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| απάν’ | πάνω | ||
| αρνόπο | αρνάκι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας | ||
| βράδον | βράδυ | ||
| γιαβρόπο | μωράκι, μικρούλι, παιδάκι | yavru + -όπον | |
| γλυκύν | γλυκιά/ό | ||
| εγεννέθεν | γεννήθηκε | ||
| εγκάλια | αγκαλιά | ||
| εγνέφιζα | ξυπνούσα | ||
| εμέρωνε | ξημέρωνε | ||
| επόρεσα | μπόρεσα | ||
| έτον | ήταν | ||
| εχαρέθεν | προικίστηκε | ||
| ’ίνουμαι | γίνομαι | ||
| ’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| ξαν | πάλι, ξανά | ||
| ούλια | όλα | ||
| φεύ’ς | φεύγεις | ||
| χάρεις | χαρίσματα | ||
| ψ̌η | ψυχή | ||
| ψ̌ήκα | ψυχούλα |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| απάν’ | πάνω | ||
| αρνόπο | αρνάκι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας | ||
| βράδον | βράδυ | ||
| γιαβρόπο | μωράκι, μικρούλι, παιδάκι | yavru + -όπον | |
| γλυκύν | γλυκιά/ό | ||
| εγεννέθεν | γεννήθηκε | ||
| εγκάλια | αγκαλιά | ||
| εγνέφιζα | ξυπνούσα | ||
| εμέρωνε | ξημέρωνε | ||
| επόρεσα | μπόρεσα | ||
| έτον | ήταν | ||
| εχαρέθεν | προικίστηκε | ||
| ’ίνουμαι | γίνομαι | ||
| ’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| ξαν | πάλι, ξανά | ||
| ούλια | όλα | ||
| φεύ’ς | φεύγεις | ||
| χάρεις | χαρίσματα | ||
| ψ̌η | ψυχή | ||
| ψ̌ήκα | ψυχούλα |
¹ Στην επανάληψη προφανώς εκ παραδρομής ακούγεται να λέει «’κ’ εχαρέθεν»
Με την ευγενική χορηγία φιλοξενίας της 