Έναν μήναν κι έναν χρόνον

Εσύ, κορτσόπον έμορφον,
ποίσον δύο μετάνοιας
Ώσπουτα έν’ ο θάνατον
μ’ εγουεύ’ς την εγκάλια σ’

Έναν μήναν κι έναν χρόνον
σύρω τη σεβντάς τον πόνον
Το κιφάλι μ’ σο μαξιλάρ’,
ο νους ι-μ’ έν’ σο δρόμον

Εσύ ’σαι πολλά έμορφον
και πολλά φωταγμένον
Κρύον νερόν γιατί ’κι ’κχ̌ύντς
σην καρδι͜ά μ’ το καμένον;

Έναν μήναν κι έναν χρόνον
σύρω τη σεβντάς τον πόνον
Το κιφάλι μ’ σο μαξιλάρ’,
ο νους ι-μ’ έν’ σο δρόμον

Εσύ, κορτσόπον έμορφον,
γιατί ’κ’ ευτάς το ψ̌όπο μ’;
Σ’ άλλον τον κόσμον όντες πας
χαζίρ να έν’ ο τόπον

Έναν μήναν κι έναν χρόνον
σύρω τη σεβντάς τον πόνον
Το κιφάλι μ’ σο μαξιλάρ’,
ο νους ι-μ’ έν’ σο δρόμον