Χρύσανθε, εγληγόρεσες

Χρύσανθε, εγληγόρεσες
[όι! εγληγόρεσες, βάι! ν’ αηλί εμέν!]
κι ένουσ’νε συγχωρεμένος
[όι, όι! ν’ αηλί εμέν!]
Ο κόσμον ’κι πιστεύ’ α̤το
[όι! ’κι πιστεύ’ ατο, αχ! ν’ αηλί εμέν!]
ντο είσαι αποθαμένος
[όι, όι! ν’ αηλί εμέν!]

Χρύσανθε, κι αν επέθανες
[όι! κι αν επέθανες, βάχ! ν’ αηλί εμέν!]
έχουμ’ παρηγορία σ’
[όι, όι! Ν’ αηλί εμέν!]
σα ράδια και σα σταθμούς
[όι, όι! και σα σταθμούς, αχ! Ν’ αηλί εμέν!]
θ’ ακούμε τη λαλία σ’
[όι, όι! ν’ αηλί εμέν!]

Χρύσανθε, ας σο νου μ’ ’κ’ εβγαίντς
[όι! ας σο νου μ’ ’κ’ εβγαίντς, αχ! ν’ αηλί εμέν!]
έχω σε σην καρδία μ’
[όι, όι! ν’ αηλί εμέν!]
Τ’ αντάμωμαν τ’ εμέτερον
[όι, όι! τ’ εμέτερον, βάι! ν’ αηλί εμέν!]
θα έν’ παρηγορία μ’
[όι, όι! Ν’ αηλί εμέν!]

Άμον αηδόν’ επέταξες
[όι, όι! επέταξες, βάι! ν’ αηλί εμέν!]
σα λίβι͜α εταράες
[όι, όι! ν’ αηλί εμέν!]
Ο Χάρον έρθεν εύρε σε
[όι! έρθεν εύρε σε, αχ! ν’ αηλί εμέν!]
κι εσύ ξάι ’κ’ εχπαράες
[όι, όι! ν’ αηλί εμέν!]