Τέρεν, μάνα, το παπόρ’

Τέρεν, μάνα, το παπόρ’
ντ’ άσ̌κεμα κουνίεται
Το σαρίν τ’ αρνί μ’ απέσ’
φοούμαι ’κ’ ευρίεται

Έλα, έλα μετ’ εμένα
σο παπόρ’ και σην πατρίδα
Σο παπόρ’ και σην πατρίδα
εκεί έχομε -ν- ελπίδα

Τερώ, τερώ να ελέπω σε,
φοούμαι γιάμ’ εχάθες
Εξέβα απάν’ και σο παπόρ’
εσύ πουθέν ’κ’ εφάνθες

Έλα, έλα, εσέν λέγω,
γιατί κάνεις με και κλαίγω;
Γιατί κάνεις με και κλαίγω;
εσέν όλιον αραεύω

Κουίζω, μάνα, κουίζω,
τ’ αρνί μ’ χαπάρ’ ’κι δί’ με
Απάν’ ση στράταν εχάσα ’το,
τρανόν βρούλαν θα καί͜ει με
Ση στράταν απάν’ εχάσα ’το,
τρανόν βρούλαν θα καί͜ει με

Έλα, έλα μετ’ εμένα
σο παπόρ’ και σην πατρίδα
Σο παπόρ’ και σην πατρίδα
εκεί έχομε -ν- ελπίδα

Έλα, έλα, εσέν λέγω,
γιατί κάνεις με και κλαίγω;
Γιατί κάνεις με και κλαίγω;
εσέν όλιον αραεύω