Τακάτ’ άλλο ’κ’ επέμ’νε με

Τακάτ’ άλλο ’κ’ επέμ’νε με,
λύεται το καρδόπο μ’
Κόσμον πολλά χαρεντερίζ’
και θα εβγαίν’ το ψ̌όπο μ’

Έλα τ’ εμόν περιστέρα
τη Θεού η θεγατέρα
Έλα-έλα μετ’ εμένα
μη σκοτώνω εγώ εμένα
Έλα-έλα μετ’ εμένα
γιάμ’ ’κι κανείται κι εσέναν;

Λες με τον έναν και γελάς
σον άλλον ευτάς νάζι͜α
’Κ’ ελέπ’ς τα δάκρυ͜α τ’ ομματί’ μ’
πώς τρέχ’νε άμον χαλάζι͜α;

Έλα τ’ εμόν περιστέρα
τη Θεού η θεγατέρα
Έλα-έλα μετ’ εμένα
μη σκοτώνω εγώ εμένα
Έλα-έλα μετ’ εμένα
γιάμ’ ’κι κανείται κι εσέναν;

’Κ’ έν’ η εγάπ’ άμον ντ’ εξέρτς
και -ν- άμον ντο νουνί͜εις-ι
κι ούτε -ν- η καρδι͜ά μ’ υλιστόν
όθεν κονεύ’ς υλίζει

Έλα τ’ εμόν περιστέρα
τη Θεού η θεγατέρα
Έλα-έλα μετ’ εμένα
μη σκοτώνω εγώ εμένα
Έλα-έλα μετ’ εμένα
γιάμ’ ’κι κανείται κι εσέναν;