Η χαρά μουν έν’ διπλόν

Τ’ ομματόπα όντας τερούν
δύο καρδόπα χτυπούν
Τα ψ̌όπα χαμογελούν
κι ας ση σεβντά -ε- μεθούν

Η χαρά μουν έν’ διπλόν,
πουλί μ’, τ’ εσόν και τ’ εμόν
Το καρδόπο σ’ και η ψ̌η σ’
τη σεβντάς ι-μ’ το μεθύσ’

Ξέρω εμέν ντ’ αγαπάς
και μ’ ευτάς πως ’κ’ εγροικάς
Έλα δος με τη χαράν
με το γλυκοφίλεμαν

Η χαρά μουν έν’ διπλόν,
πουλί μ’, τ’ εσόν και τ’ εμόν
Ψ̌η μ’, το φίλεμαν τ’ εσόν
νόστιμον και τρυφερόν

Αγκαλι͜άσταν δύο ψ̌όπα,
χαρούμενα άμον πουλόπα
Λέγ’νε και χαμογελούν
ντ’ έμορφα χρόνι͜α ντο ζουν!

Η χαρά μουν έν’ διπλόν,
πουλί μ’, τ’ εσόν και τ’ εμόν
Ψ̌η μ’, το φίλεμαν τ’ εσόν
νόστιμον και τρυφερόν