.
.
Ο δέσκαλον

Τα ώρας στέκω αδακέσ’/Το χαμόμηλον/Τσ̌οπάνος με τα πρόβατα/Η άνοιξη/Εγώ τηνάν εγάπανα

Τα ώρας στέκω αδακέσ’/Το χαμόμηλον/Τσ̌οπάνος με τα πρόβατα/Η άνοιξη/Εγώ τηνάν εγάπανα
fullscreen
Τα ώρας στέκω αδακέσ’
[Ν’ αηλί εμέν!]
εσέναν αναμένω, 
[ντό θα ’ίνουμαι;]
Ὰμα εσύ ’κι έρχεσαι
[Ν’ αηλί εμέν!]
κι η καρδι͜ά μ’ έν’ κλαμένο, 
[ντό θα ’ίνουμαι;]

Ελάστα όλι͜α τα μέρι͜α μουν
[ν’ αηλί εμέν]
εσένα αραεύω
[ντό θα ’ίνουμαι;]
Ὰμα πουδέν ’κ’ ευρίεσαι
[ν’ αηλί εμέν]
και την ψ̌η μ’ πογαλεύω
[ντό θα ’ίνουμαι;]

Φογούμαι γιάμ’ ενέσπαλες
[ν’ αηλί εμέν]
τον όρκο σ’ και αφήντς με
[ντό θα ’ίνουμαι;]
Εγώ εσέν εγάπεσα
[ν’ αηλί εμέν]
και μαχ̌αιρι͜άν μη δί’ς με
[ντό θα ’ίνουμαι;]

♫

Και ντ’ έπαθες χαμόμηλον
και στέκεις μαρεμένον; [γιάρ]
Γιάμ’ η ρίζα σ’ εδίψασεν;
Γιάμ’ ο καρπό σ’ ελλάεν; [γιαρ]
Γιάμ’ ας σα χαμηλόκλαδα σ’
κανέναν εζαλίεν; [γιαρ]
Νέ ας σα χαμηλόκλαδα μ’
κανέναν εζαλίεν [γιαρ]

♫

Τσ̌οπάνος με τα πρόγατα
λάσ̌κεται σα ραχ̌ία
Πίνει τα κρύα τα νερά
και σύρ’ τη μαναχ̌ίαν

Τσ̌οπάνε μ’, ντο γιοσμάς είσαι;
Νασάν που έ͜ει σε άντραν!
Άφ’ς ατα κι έλα μετ’ εμέν
τα πρόγατα σ’ ’κι χάν’νταν

♫

Εγώ αγαπώ τα έμορφα
ρίζα μ’, τα μερακλία
Π’ έχ’νε τα μάγ’λα κόκκινα
και μακρέα μαλλία

Ξ̌ι, ξ̌ι, ξ̌ι τα κοσσάρας,
χάι, χάι τα πετεινάρι͜α
Λέγ’νε με «σούκ’ και δέβα πλάν»
και σα πετεινολάλι͜α

Εγώ αγαπώ σε κι έρχουμαι,
κι εσύ παραμερί͜εις με
Ντόσιλεον καρδόπον έ͜εις,
σίτα̤ γελώ κλαινί͜εις με

Ξ̌ι, ξ̌ι, ξ̌ι τα κοσσάρας,
χάι, χάι τα πετεινάρι͜α
Λέγ’νε με «σούκ’ και δέβα πλάν»
και σα πετεινολάλι͜α

♫

Έρθεν Απρίλτς κι ο Μάης
κι ολόερα πρασινίζ’νε
Πλουμιστά τα τσ̌ιτσ̌εκόπα
έμορφα πώς σκουντουλίζ’νε!

Τα νιάτα χ̌αίρουνταν,
τρέχ’νε αδά κι ακεί
Έρχουν τα χ̌ελιδόνι͜α
και κελαηδούν τ’ αηδόνι͜α

Όλι͜α χαμογελούνε
και -ν- όλι͜α τραγωδούνε
Χαμογελούν την άνοιξην, την άνοιξην,
υμνούν και τραγωδούνε
Πεταλουδόπα πλουμιστά
αδά κι ακεί πετούνε

Τα νιάτα χ̌αίρουνταν,
τρέχ’νε αδά κι ακεί
Έρχουν τα χ̌ελιδόνι͜α
και κελαηδούν τ’ αηδόνι͜α

♫

Εγώ τηνάν εγάπανα
ατώρα έντον νύφε
Τ’ εξώπορτον ντ’ εσπόγγιζεν
είδε με και -ν- εκρύφτεν

Είπ’ ατενα «μη κρύφκεσαι,
απ’ ατώρα εδέβεν
Τον άντραν τηνάν επέρες
εκείνον καλοτέρεν»

♫

Σύρον έμπρι͜α τον χορόν,
κορτσόπον μελαχρινόν
Και -ν- εσύ, αρνί μ’ μικρόν,
έκαψες το καρδόπο μ’

Αδακά, ακαικά,
σο καφούλ’ οπίσ’ καικά
Τη ποπά την ανεψ̌ι͜ά,
να λελεύ’ ατεν εγώ!

Όντες σύρτς εβγαίντς εσύ
τερούνε σε ούλ’ μαζί
Κορτσόπον μελαχρινόν,
και σο τικ το τρομαχτόν

Αδακά, ακαικά,
σο καφούλ’ οπίσ’ καικά
Τη ποπά την ανεψ̌ι͜ά,
να λελεύ’ ατεν εγώ!
ΚείμενοΕπεξήγησηΕτυμ. ΡίζαΠροέλευση
αδάεδώ
αδακάεδώ κόντα
αδακέσ’εδώ γύρω, κάπου εδώ
αηλίαλίμονο ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός)
ακαικάεκεί κοντά
ακείεκεί
ὰμααλλά ama/ammā
ΑπρίλτςΑπρίλιος
αραεύωψάχνω, αναζητώ, γυρεύω aramak
ας σααπ’ τα ασό σα (από τα)
ατααυτά
ατεναυτήν
ατενααυτήν
ατώρατώρα
αφήντςαφήνεις
άφ’ς(προστ.) άφησε
γιάμ’μήπως, ή μη ya/yā + μη
γιαραγαπητός/ή/ό, αγάπη yâr
γιοσμάςκομψός, λεβέντης νέος yosma
δέβα(προστ.) πήγαινε
δί’ςδίνεις
έ͜ειέχει
έ͜ειςέχεις
εβγαίντςβγαίνεις
εγάπανααγαπούσα
εγάπεσααγάπησα
εδέβενπήγε, διάβηκε, διέσχισε, ξεπέρασε διαβαίνω
εζαλίενζαλίστηκε
εκρύφτενκρύφτηκε
ελάσταπεριφέρθηκα, τριγύρισα, περιπλανήθηκα ἀλάομαι/ηλάσκω
ελλάενάλλαξε
έμορφαόμορφα
έμπρι͜αμπροστά ἐμπρός
έν’είναι
ενέσπαλεςξέχασες
έντονέγινε
εξώπορτονεξώπορτα
επέρεςπήρες
έρθενήρθε
έρχουμαιέρχομαι
έρχουνέρχονται
εσπόγγιζενσκούπιζε
ευρίεσαιβρίσκεσαι
έχ’νεέχουνε
’ίνουμαιγίνομαι
’κ’δεν οὐκί<οὐχί
καικάπρος τα κάτω, εκεί ακριβώς, κοντά
καλοτέρεν(προστ.) καλοκοίταξε, φρόντισε
καρδόποκαρδούλα
καρδόπονκαρδούλα
καφούλ’θάμνος κατάφυλλον<καταφύλλιον<κατ’φούλλιν
’κιδεν οὐκί<οὐχί
κλαινί͜ειςκάνεις κάποιον να κλάψει, στενοχωρείς
κορτσόπονκοριτσάκι
κοσσάρας(πληθ.) κότες, (γεν.) κότας, οι κλώσσες (ιδιωμ.Νικόπολης)
κρύφκεσαικρύβεσαι
λάσ̌κεταιπεριφέρεται, τριγυρνά, περιπλανιέται ἀλάομαι/ηλάσκω
λέγ’νελένε
λελεύ’χαίρομαι/εται
μάγ’λαμάγουλα magulum
μακρέα(επιθ.) μακριά
μαναχ̌ίανμοναξιά
μαρεμένονμαραμένο
μερακλίαμε μεράκι, με ιδιαίτερο ζήλο meraklı/merāḳ
μέρι͜αμέρη
μετ’μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος)
μουνμας
ν’ αηλίαλίμονο μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός
νασάνχαρά σε
νέούτε ne
ντόσιλεοντί λογής;
νύφενύφη
ολόεραολόγυρα
όντεςόταν
οπίσ’πίσω
ούλ’όλοι
παραμερί͜ειςπαραμερίζεις
πεταλουδόπαπεταλουδίτσες
πετεινάρι͜α(υποκορ.) πετεινοί
πετεινολάλι͜αχαράματα, η ώρα που λαλούν οι πετεινοί
πλάνπλάι, πλαϊνό/ παρακείμενο μέρος, παραπέρα
πλουμιστάστολισμένα, διακοσμημένα με ζωγραφιές ή κεντήματα, πολύχρωμα pluma
πογαλεύωσκάω κπ, κάνω κπ να βαρεθεί, στενοχωρώ κπ bunalmak
ποπάπαπά
πουδένπουθενά
πρασινίζ’νεπρασινίζουν
πρόγαταπρόβατα
ραχ̌ίαράχες, βουνά
σίτα̤καθώς, ενώ σόταν<εις όταν
σκουντουλίζ’νεευωδιάζουν, μοσχοβολούν
σούκ’(προστ.) σήκω
σύρ’σύρω/ει, τραβάω/ει, ρίχνω/ει
σύρον(προστ.) σύρε, τράβα, ρίξε
σύρτςσέρνεις, τραβάς, ρίχνεις
τερούνεκοιτούν
τηνάναυτόν/ην που
τραγωδούνετραγουδάνε
τρέχ’νετρέχουν
τρομαχτόνονομασία ποντιακού χορού
τσ̌ιτσ̌εκόπαλουλουδάκια çiçek
φογούμαιφοβάμαι
χ̌αίρουντανχαίρονται
χάν’ντανχάνονται, διώχνονται
ψ̌ηψυχή
ώραςώρες
ΚείμενοΕπεξήγησηΕτυμ. ΡίζαΠροέλ.
αδάεδώ
αδακάεδώ κόντα
αδακέσ’εδώ γύρω, κάπου εδώ
αηλίαλίμονο ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός)
ακαικάεκεί κοντά
ακείεκεί
ὰμααλλά ama/ammā
ΑπρίλτςΑπρίλιος
αραεύωψάχνω, αναζητώ, γυρεύω aramak
ας σααπ’ τα ασό σα (από τα)
ατααυτά
ατεναυτήν
ατενααυτήν
ατώρατώρα
αφήντςαφήνεις
άφ’ς(προστ.) άφησε
γιάμ’μήπως, ή μη ya/yā + μη
γιαραγαπητός/ή/ό, αγάπη yâr
γιοσμάςκομψός, λεβέντης νέος yosma
δέβα(προστ.) πήγαινε
δί’ςδίνεις
έ͜ειέχει
έ͜ειςέχεις
εβγαίντςβγαίνεις
εγάπανααγαπούσα
εγάπεσααγάπησα
εδέβενπήγε, διάβηκε, διέσχισε, ξεπέρασε διαβαίνω
εζαλίενζαλίστηκε
εκρύφτενκρύφτηκε
ελάσταπεριφέρθηκα, τριγύρισα, περιπλανήθηκα ἀλάομαι/ηλάσκω
ελλάενάλλαξε
έμορφαόμορφα
έμπρι͜αμπροστά ἐμπρός
έν’είναι
ενέσπαλεςξέχασες
έντονέγινε
εξώπορτονεξώπορτα
επέρεςπήρες
έρθενήρθε
έρχουμαιέρχομαι
έρχουνέρχονται
εσπόγγιζενσκούπιζε
ευρίεσαιβρίσκεσαι
έχ’νεέχουνε
’ίνουμαιγίνομαι
’κ’δεν οὐκί<οὐχί
καικάπρος τα κάτω, εκεί ακριβώς, κοντά
καλοτέρεν(προστ.) καλοκοίταξε, φρόντισε
καρδόποκαρδούλα
καρδόπονκαρδούλα
καφούλ’θάμνος κατάφυλλον<καταφύλλιον<κατ’φούλλιν
’κιδεν οὐκί<οὐχί
κλαινί͜ειςκάνεις κάποιον να κλάψει, στενοχωρείς
κορτσόπονκοριτσάκι
κοσσάρας(πληθ.) κότες, (γεν.) κότας, οι κλώσσες (ιδιωμ.Νικόπολης)
κρύφκεσαικρύβεσαι
λάσ̌κεταιπεριφέρεται, τριγυρνά, περιπλανιέται ἀλάομαι/ηλάσκω
λέγ’νελένε
λελεύ’χαίρομαι/εται
μάγ’λαμάγουλα magulum
μακρέα(επιθ.) μακριά
μαναχ̌ίανμοναξιά
μαρεμένονμαραμένο
μερακλίαμε μεράκι, με ιδιαίτερο ζήλο meraklı/merāḳ
μέρι͜αμέρη
μετ’μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος)
μουνμας
ν’ αηλίαλίμονο μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός
νασάνχαρά σε
νέούτε ne
ντόσιλεοντί λογής;
νύφενύφη
ολόεραολόγυρα
όντεςόταν
οπίσ’πίσω
ούλ’όλοι
παραμερί͜ειςπαραμερίζεις
πεταλουδόπαπεταλουδίτσες
πετεινάρι͜α(υποκορ.) πετεινοί
πετεινολάλι͜αχαράματα, η ώρα που λαλούν οι πετεινοί
πλάνπλάι, πλαϊνό/ παρακείμενο μέρος, παραπέρα
πλουμιστάστολισμένα, διακοσμημένα με ζωγραφιές ή κεντήματα, πολύχρωμα pluma
πογαλεύωσκάω κπ, κάνω κπ να βαρεθεί, στενοχωρώ κπ bunalmak
ποπάπαπά
πουδένπουθενά
πρασινίζ’νεπρασινίζουν
πρόγαταπρόβατα
ραχ̌ίαράχες, βουνά
σίτα̤καθώς, ενώ σόταν<εις όταν
σκουντουλίζ’νεευωδιάζουν, μοσχοβολούν
σούκ’(προστ.) σήκω
σύρ’σύρω/ει, τραβάω/ει, ρίχνω/ει
σύρον(προστ.) σύρε, τράβα, ρίξε
σύρτςσέρνεις, τραβάς, ρίχνεις
τερούνεκοιτούν
τηνάναυτόν/ην που
τραγωδούνετραγουδάνε
τρέχ’νετρέχουν
τρομαχτόνονομασία ποντιακού χορού
τσ̌ιτσ̌εκόπαλουλουδάκια çiçek
φογούμαιφοβάμαι
χ̌αίρουντανχαίρονται
χάν’ντανχάνονται, διώχνονται
ψ̌ηψυχή
ώραςώρες
Τα ώρας στέκω αδακέσ’/Το χαμόμηλον/Τσ̌οπάνος με τα πρόβατα/Η άνοιξη/Εγώ τηνάν εγάπανα

Ποντιακός Στίχος - Pontian Lyrics 2025

Επικοινωνία: infoDUMMY@pontianlyrics.gr

Με την ευγενική χορηγία φιλοξενίας της IpHost