Εκάεν και το Τσ̌άμπασ̌ιν

Βάι! Εκάεν κι εμανίεν
τ’ Ορτούς το παρχάρ’
Εκεί, άλλο ’δέν ’κ’ επέμ’νεν,
μανάχον σαχτάρ’

♫

Εκάεν και το Τσ̌άμπασ̌ιν,
επέμ’ναν τα τουβάρι͜α
[γιαρ, γιαρ, αμάν]
Ερρούξαν σο γουρτάρεμαν
τ’ Ορτούς τα παλληκάρι͜α
[όι, όι, αμάν]

Βάι! Εκάεν κι εμανίεν
τ’ Ορτούς το παρχάρ’
Εκεί, τιδέν ’κ’ επέμ’νεν,
μανάχον σαχτάρ’

Κλαίν’ τη Θεού τα πουλόπα,
κλαίν’ τα πεγαδομμάτι͜α
[γιαρ, γιαρ, αμάν]
Κλαίει το Τσ̌αμλούκ¹, το Καρακιόλ²
κλαίν’ τ’ έμορφα τ’ ελάτι͜α
[όι, όι, αμάν]

Βάι! Εκάεν κι εμανίεν
τ’ Ορτούς το παρχάρ’
Εκεί, άλλο ’δέν ’κ’ επέμ’νεν,
μανάχον σαχτάρ’