Στιχουργοί: Γιώργος Ιντζιάδης
Συνθέτες: Παραδοσιακό
Ας σην πατρίδα μ’ έφυγα, μακρά σην ξενιτείαν Τα δακρόπα μ’ εγόμωσα, σα ξένα τα γιαζία Θάλασσας ντο χωρίζετε, βουνά σ̌κίστεν κι ελάτε Την ψ̌ήκα μ’ και το κορμόπο μ’ μαζί τα δύο βάλτε Ση γην όλοι ευρίουμες απάν’ σην οικουμένη Όνταν τελείται η ζωή τσ̌οκεύ’νε οι αγγέλοι Ο δύστυχον ο άνθρωπον καμίαν ’κι φογάται Πάντα θα σουρουνεύκεται όνταν γερά και χάται
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| απάν’ | πάνω | ||
| ας σην | απ’ την | ασό σην (από την) | |
| γερά | γερνάει | ||
| γιαζία | πεδιάδες, εξοχή, ύπαιθρος | yazı | |
| δακρόπα | (υποκορ.) δάκρυα | ||
| εγόμωσα | γέμισα | ||
| ευρίουμες | βρισκόμαστε | ||
| καμίαν | ποτέ | ||
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| κορμόπο | κορμάκι | ||
| μακρά | (επιρρ.) μακριά, (επιθ.) μακρινά, απομακρυσμένα | ||
| όνταν | όταν | ||
| σουρουνεύκεται | σέρνεται κατά γης, μτφ. υποφέρει, τυραννιέται | sürünmek | |
| τελείται | (αμτβ.) τελειώνει, εξαντλείται, μτφ. πεθαίνει | ||
| τσ̌οκεύ’νε | καταπίπτουν, επικάθονται, κλίνουν υπό το βάρος | çökmek | |
| φογάται | φοβάται | ||
| χάται | χάνεται | ||
| ψ̌ήκα | ψυχούλα |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| απάν’ | πάνω | ||
| ας σην | απ’ την | ασό σην (από την) | |
| γερά | γερνάει | ||
| γιαζία | πεδιάδες, εξοχή, ύπαιθρος | yazı | |
| δακρόπα | (υποκορ.) δάκρυα | ||
| εγόμωσα | γέμισα | ||
| ευρίουμες | βρισκόμαστε | ||
| καμίαν | ποτέ | ||
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| κορμόπο | κορμάκι | ||
| μακρά | (επιρρ.) μακριά, (επιθ.) μακρινά, απομακρυσμένα | ||
| όνταν | όταν | ||
| σουρουνεύκεται | σέρνεται κατά γης, μτφ. υποφέρει, τυραννιέται | sürünmek | |
| τελείται | (αμτβ.) τελειώνει, εξαντλείται, μτφ. πεθαίνει | ||
| τσ̌οκεύ’νε | καταπίπτουν, επικάθονται, κλίνουν υπό το βάρος | çökmek | |
| φογάται | φοβάται | ||
| χάται | χάνεται | ||
| ψ̌ήκα | ψυχούλα |
Με την ευγενική χορηγία φιλοξενίας της 