Στιχουργοί: Κωστίκας Κωνσταντινίδης
Συνθέτες: Κωστίκας Κωνσταντινίδης
Είνας μάνα απέσ’ σα ξένα είχ̌εν το παιδίν κι ας σην ξενιτείαν έρθεν, έντον ημ’σόν ψ̌ην Αγκαλά̤σ̌κεται φιλεί α’ κι όλο κλαίει και λέει «Καλωσόρισες, πουλόπο μ’! Καλωσόρισες!» Πονεμέντσα η μανίτσα εύρεν την χαράν Το παιδίν έρθεν σο γιάν’ ατ’ς ας σην ξενιτά̤ν Αγκαλά̤σ̌κεται φιλεί α’ κι όλο κλαίει και λέει «Καλωσόρισες, πουλόπο μ’! Καλωσόρισες!» Το παιδίν ’χάσεν τη μάναν, η μάνα το παιδίν κι ατώρα που ενταμώθαν χαράς δάκρα̤ ’κχ̌ύν’ Αγκαλά̤σ̌κεται φιλεί α’ κι όλο κλαίει και λέει «Καλωσόρισες, πουλόπο μ’! Καλωσόρισες!»
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| α’ | (ατό) αυτό, το | ||
| αγκαλά̤σ̌κεται | παίρνει αγκαλιά, αγκαλιάζει | ||
| απέσ’ | μέσα | ||
| ας σην | απ’ την | ασό σην (από την) | |
| ατ’ς | αυτής, της | ||
| ατώρα | τώρα | ||
| γιάν’ | πλάι, πλευρά | yan | |
| δάκρα̤ | δάκρυα | ||
| είνας | ένας/μία | ||
| ενταμώθαν | αντάμωσαν, συναντήθηκαν | ||
| έντον | έγινε | ||
| έρθεν | ήρθε | ||
| εύρεν | βρήκε | ||
| ημ’σόν | μισό/η | ||
| ’κχ̌ύν’ | εκχύνει, χύνει, εκβάλλει | εκχύνω<ἐγχέω< ἐν + χέω | |
| ξενιτά̤ν | ξενιτειά | ||
| πονεμέντσα | πονεμένη | ||
| πουλόπο | πουλάκι | ||
| ’χάσεν | έχασε | ||
| ψ̌ην | ψυχή |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| α’ | (ατό) αυτό, το | ||
| αγκαλά̤σ̌κεται | παίρνει αγκαλιά, αγκαλιάζει | ||
| απέσ’ | μέσα | ||
| ας σην | απ’ την | ασό σην (από την) | |
| ατ’ς | αυτής, της | ||
| ατώρα | τώρα | ||
| γιάν’ | πλάι, πλευρά | yan | |
| δάκρα̤ | δάκρυα | ||
| είνας | ένας/μία | ||
| ενταμώθαν | αντάμωσαν, συναντήθηκαν | ||
| έντον | έγινε | ||
| έρθεν | ήρθε | ||
| εύρεν | βρήκε | ||
| ημ’σόν | μισό/η | ||
| ’κχ̌ύν’ | εκχύνει, χύνει, εκβάλλει | εκχύνω<ἐγχέω< ἐν + χέω | |
| ξενιτά̤ν | ξενιτειά | ||
| πονεμέντσα | πονεμένη | ||
| πουλόπο | πουλάκι | ||
| ’χάσεν | έχασε | ||
| ψ̌ην | ψυχή |
Με την ευγενική χορηγία φιλοξενίας της 