Ν’ αηλί εκείνεν την μάναν

Ν’ αηλί εκείνεν την μάναν
π’ είχ̌εν δύο παιδία
Τ’ έναν ο Χάρον ντ’ επέρεν
τ’ άλλο η ξενιτεία

Ο Χάρον έρθεν εμπροστά μ’,
λέει «θα παίρω την ψ̌η σ’ -ι»
-Έχω μουράτι͜α απλέρωτα,
Χάρε, μη αγληγορείς -ι

Γιατί, Χάρε μ’, αγληγορείς
και θέλτς να παίρτς το ψ̌όπο μ’;
Σ’ αούτον τον κόσμον που όλ’ ζουν
γιάμ’ ’κ’ έχω κι εγώ τόπον;