Ν’ αηλί, μάνα, την τύχη σ’

[Και] Φεύω, μανίτσα μ’, σα μακρά, [ν’ αηλί!]
[αχ!] πάω σην ξενιτείαν
[βάι! ν’ αηλί εμέν!]
Και σ’ άλλο την άκραν τη κοσμί’ [αμάν!]
[αχ!] θα λύεται η καρδία μ’
[βάι! ν’ αηλί εμέν!]

[Και -ν] Έλα, μανίτσα μ’, σο σταθμόν, [ν’ αηλί!]
[αχ!] λάιξον το μαντίλι σ’
[βάι! ν’ αηλί εμέν!]
[Και -ν] Ας κλαίμε και χωρίουμες [αμάν!]
[αχ!] ν’ αηλί, μάνα, την τύχη σ’
[βάι! ν’ αηλί εμέν!]

[Και] Τύχην ’κ’ είχ̌ες, μανίτσα, εσύ [ν’ αηλί!]
[αχ!] να ζεις με τα παιδία σ’
[βάι! ν’ αηλί εμέν!]
[Και] Τα δά̤κρα σ’ βάλεν σο γυαλίν [αμάν!]
[αχ!] και άψον την καντήλα σ’
[βάι! ν’ αηλί εμέν!]

[Και] Τον πόνο σ’, μάνα, παρηγόρ’ [ν’ αηλί!]
[αχ!] με τ’ ομματί’ σ’ τα δά̤κρα
[βάι! ν’ αηλί εμέν!]
[Και -ν] Αγρήγορα θα κλώσκουμαι/έρχουμαι, [αμάν!]
[αχ!] ’κι θα έ͜εις άλλο τέρτι͜α
[βάι! ν’ αηλί εμέν!]