Ζελεύω τα τερέματα σ’

Ζελεύω τα τερέματα σ’,
όντες δι͜αβαίντς σο γιάνι μ’
κι έναν ξ̌άι ’κι κλώσκουνταν
και να ρούζ’νε απάν’ ι-μ’

Ζελεύω ατα τα χ̌ειλόπα σ’
ντο πολυκαλατσ̌εύ’νε
Λέγ’νε σεράντα ονέματα
και τ’ όνεμα μ’ ’κι αγγεύ’νε

Τα πλούτι͜α ’κι ζελεύ’ ατα,
’κι θέλω και τα κιάρι͜α!
Ζελεύω ατόν που χ̌αίρεται,
τη σεβτάς ι-σ’ τα χάρι͜α

Ζελεύω ατα τα χ̌ειλόπα σ’
ντο πολυκαλατσ̌εύ’νε
Λέγ’νε σεράντα ονέματα
και τ’ όνεμα μ’ ’κι αγγεύ’νε

Ζελεύω τον καρδόπονον,
ντο έχ̌’ και δι͜αφεντεύ’ σε
Και του βραδί’ το όνερον,
ντο έρ’ται συντροφεύ’ σε

Ζελεύω ατα τα χ̌ειλόπα σ’
ντο πολυκαλατσ̌εύ’νε
Λέγ’νε σεράντα ονέματα
και τ’ όνεμα μ’ ’κι αγγεύ’νε