
Στιχουργοί: Γιάννης Παπαγερίδης | Κώστας Κοσκοσίδης
Συνθέτες: Γιάννης Παπαγερίδης
Δύο πατρίδας έχω εγώ, το έναν ’κ’ εγνωρίζω Το έναν έχω κι αγαπώ, το δεύτερον νουνίζω Να ανθεί η Ρωμανία κι όλια τα παράλια Έν’ αθάνατον ο Πόντον σ’ αγιασμένα χώματα Το ένα Πόντο λέγ’ν’ ατο και τ’ άλλο έν’ Ελλάδα Ελλάδα ζει και βασιλεύ’ κι ο Πόντον πάντα σκλάβα Να ανθεί η Ρωμανία κι όλια τα παράλια Έν’ αθάνατον ο Πόντον σ’ αγιασμένα χώματα Αρ’ έρθαμε σην μάναν γην με βάσανα και κόπους Σο μεσοστράτ’ εφέκαμε αποθαμέντς ανθρώπους Να ανθεί η Ρωμανία κι όλια τα παράλια Έν’ αθάνατον ο Πόντον σ’ αγιασμένα χώματα Αναστορώ τα μέρι͜α μου, κλαίω νύχταν ημέραν Μαναστήρι͜α και εκκλησι͜άς, τη προσφυγιάς καμένα Να ανθεί η Ρωμανία κι όλια τα παράλια Έν’ αθάνατον ο Πόντον σ’ αγιασμένα χώματα
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| αναστορώ | θυμάμαι, αναπολώ | ||
| αποθαμέντς | πεθαμένους | ||
| αρ’ | εισάγει ή τονίζει πρόταση με ποικίλες σημασιολογικές αποχρώσεις: λοιπόν, άρα, έτσι, επομένως, δηλαδή, τέλος πάντων, τώρα, άντε, με χροιά παρότρυνσης ή επίγνωσης, όπως το τουρκ. ha | ἄρα | |
| έν’ | είναι | ||
| έρθαμε | ήρθαμε | ||
| εφέκαμε | αφήσαμε | ||
| ’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| Καμένα | περιοχή κοντά στην Παναγία Σουμελά | ||
| λέγ’ν’ | λένε | ||
| μαναστήρι͜α | μοναστήρια | ||
| μέρι͜α | μέρη | ||
| μεσοστράτ’ | μέση του δρόμου | ||
| νουνίζω | σκέφτομαι | ||
| όλια | όλα |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| αναστορώ | θυμάμαι, αναπολώ | ||
| αποθαμέντς | πεθαμένους | ||
| αρ’ | εισάγει ή τονίζει πρόταση με ποικίλες σημασιολογικές αποχρώσεις: λοιπόν, άρα, έτσι, επομένως, δηλαδή, τέλος πάντων, τώρα, άντε, με χροιά παρότρυνσης ή επίγνωσης, όπως το τουρκ. ha | ἄρα | |
| έν’ | είναι | ||
| έρθαμε | ήρθαμε | ||
| εφέκαμε | αφήσαμε | ||
| ’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| Καμένα | περιοχή κοντά στην Παναγία Σουμελά | ||
| λέγ’ν’ | λένε | ||
| μαναστήρι͜α | μοναστήρια | ||
| μέρι͜α | μέρη | ||
| μεσοστράτ’ | μέση του δρόμου | ||
| νουνίζω | σκέφτομαι | ||
| όλια | όλα |

