Στιχουργοί: Παραδοσιακό
Συνθέτες: Παραδοσιακό
Τον χρόνον μίαν ’κι γελώ, πάντα αναστενάζω ’Κ’ επόρεσα και -ν- ο καρίπ’ς τον κόσμον να χορτάζω Αρνί μ’, αν πας σο μαναστήρ’ γράψον με αποθαμένον Σον κόσμον ντο ταράζετε εμέναν τον καμένον; Τ’ εμόν η ψ̌η κι ο θάνατον, πουλί μ’, σ’ εσά τα χ̌έρι͜α Αν θέλτς με τσ’ αγγέλτς έπαρ’ το, αν θέλτς με τα μαχ̌αίρι͜α
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| αγγέλτς | αγγέλους | ||
| αποθαμένον | πεθαμένος/ο | ||
| γράψον | γράψε | ||
| εμόν | δικός/ή/ό μου | ἐμοῦ | |
| έπαρ’ | (προστ.) πάρε | ||
| επόρεσα | μπόρεσα | ||
| εσά | δικά σου/σας | ||
| θάνατον | θάνατος | ||
| θέλτς | θέλεις | ||
| ’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| καρίπ’ς | ξένος, μοναχικός, φτωχός, ανήμπορος / (αιτ. πληθ.) ξένους, μοναχικούς, φτωχούς, ανήμπορους | garip/ġarīb | |
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| μαναστήρ’ | μοναστήρι | ||
| μίαν | μια φορά | ||
| ταράζετε | αναμιγνύετε, ανακατεύετε, μπλέκετε | ||
| τσ’ | (ως τση, άρθρο γεν. ενικού) του/της, (ως τσοι, άρθρο αιτ. πληθ.) τις, (ως ερωτημ. τσί;) ποιός; | ||
| χορτάζω | χορταίνω | ||
| ψ̌η | ψυχή |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| αγγέλτς | αγγέλους | ||
| αποθαμένον | πεθαμένος/ο | ||
| γράψον | γράψε | ||
| εμόν | δικός/ή/ό μου | ἐμοῦ | |
| έπαρ’ | (προστ.) πάρε | ||
| επόρεσα | μπόρεσα | ||
| εσά | δικά σου/σας | ||
| θάνατον | θάνατος | ||
| θέλτς | θέλεις | ||
| ’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| καρίπ’ς | ξένος, μοναχικός, φτωχός, ανήμπορος / (αιτ. πληθ.) ξένους, μοναχικούς, φτωχούς, ανήμπορους | garip/ġarīb | |
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| μαναστήρ’ | μοναστήρι | ||
| μίαν | μια φορά | ||
| ταράζετε | αναμιγνύετε, ανακατεύετε, μπλέκετε | ||
| τσ’ | (ως τση, άρθρο γεν. ενικού) του/της, (ως τσοι, άρθρο αιτ. πληθ.) τις, (ως ερωτημ. τσί;) ποιός; | ||
| χορτάζω | χορταίνω | ||
| ψ̌η | ψυχή |
Με την ευγενική χορηγία φιλοξενίας της 