Μικρόν έν’ τ’ αρνόπο μ’

Μικρόν έν’ τ’ αρνόπο μ’
αγαπώ -γ- ατο
Ατό εμέν ’κι θέλ’ με,
ντό να ’φτάγ’ ατο;

Όλι͜ον τυρα̤ννίζ’ και 
τρώει τ’ εμόν την ψ̌ην
με τα πεισματόπα ’θε
το μικρόν τ’ αρνί μ’

Πάντα σα παρχάρι͜α λάσ̌κεται
με τα μανουσ̌όπα¹ παίζ’ και χαίρεται
Πάντα σα παρχάρι͜α λάσ̌κεται
με τη Μήτο τ’ αρνόπαπαίζ’ και χαίρεται

Σ’ όλι͜α τα χαράντας τραγωδεί
άμον τα πουλόπα γλυκέα κελαηδεί

Έλα, αρνί μ’ σο γιάνι μ’
μετ’ εμέν τραγώδ’
Ας χαίρεται ο κόσμον 
ας χαίρουντανε όλ’
Έλα, αρνί μ’ σο γιάνι μ’
ας παίζω και τραγώδ’
Ας χαίρεται ο κόσμον 
ας χαίρουντανε όλ’