Στιχουργοί: Παραδοσιακό
Συνθέτες: Παραδοσιακό
Τον Μάραντον χαρτίν έρθεν, να πάει σην στρατείαν Την νύχταν πάει σον μάστοραν, την νύχταν μαστορεύει Κόφτ’ ας τ’ ασήμι πέταλα κι ας σο χρυσάφ’ καρφία Κι η κάλη ατ’ παραστέκει͜ ατον με το χρυσόν μαντίλι τα δάκρυ͜α ατ’ς εκατήβαιναν, Καλομηνά χαλάζι͜α Καρφίν, καρφίν απλώνει͜ ατον, την γην δάκρυ͜α γομώνει -Πού πας, πού πας, νε Μάραντε, κι εμέν σίναν αφήνεις; -Αφήνω σε σον κύρη μου σον Άγιον-Κωνσταντίνον Αφήνω σε σην μάνα μου, την Άγ̆ιαν-Ελένην Αφήνω σε τον κρίαρον, τον χρυσοκωδωνι͜άτεν Αφήνω σε χρυσόν σταυρόν κι αργυρόν δαχτυλίδιν Το δαχτυλίδ’ πούλτσον και φά’ και τον σταυρόν προσ̌κύνα
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| άγ̆ιαν | αγία | ||
| ας σο | απ’ το | ασό σο (από το) | |
| ατ’ς | αυτής, της | ||
| γομώνει | γεμίζει | ||
| εκατήβαιναν | κατέβαιναν | ||
| έρθεν | ήρθε | ||
| κάλη | η αγαπητή σύζυγος, η σύζυγος | ||
| Καλομηνά | (γεν.) Μαΐου, μαγιάτικα, (αιτ.) Μάιο | ||
| κόφτ’ | κόβει | ||
| παραστέκει | βοηθά, στηρίζει, περιποιείται | ||
| πούλτσον | (προστ.) πούλησε | ||
| σίναν | (σε τίναν) σε ποιον/α; | ||
| φά’ | (προστ.) φάε | ||
| χρυσοκωδωνι͜άτεν | αυτός που φέρει χρυσά κουδούνια |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| άγ̆ιαν | αγία | ||
| ας σο | απ’ το | ασό σο (από το) | |
| ατ’ς | αυτής, της | ||
| γομώνει | γεμίζει | ||
| εκατήβαιναν | κατέβαιναν | ||
| έρθεν | ήρθε | ||
| κάλη | η αγαπητή σύζυγος, η σύζυγος | ||
| Καλομηνά | (γεν.) Μαΐου, μαγιάτικα, (αιτ.) Μάιο | ||
| κόφτ’ | κόβει | ||
| παραστέκει | βοηθά, στηρίζει, περιποιείται | ||
| πούλτσον | (προστ.) πούλησε | ||
| σίναν | (σε τίναν) σε ποιον/α; | ||
| φά’ | (προστ.) φάε | ||
| χρυσοκωδωνι͜άτεν | αυτός που φέρει χρυσά κουδούνια |
Με την ευγενική χορηγία φιλοξενίας της 